La lumière des étoiles mortes

Frankrijk/​Duitsland 1993. Oorlogsfilm van Charles Matton. Met o.a. Jean-François Balmer, Caroline Silhol, Léonard Matton, Richard Bohringer en Thomas Huber.

In juni 1940 wordt het fraaie ch[KA4]ateau - 300 km van Parijs - waar Balmer met zijn vrouw Sihol en hun negen-jarige zoontje Matton woont, gevorderd door de Duitsers. Er ontstaat een vreemde situatie. Enerzijds een Franse familie met twee bediendes en een joodse gouvernante, anderzijds de Duitse bezetter. De jongen sluit vriendschap met een van de Wehrmachtsoldaten, de zachtaardige korporaal Karl (Huber) die Frans spreekt, totdat deze opgeroepen wordt dienst te doen aan het Oostfront (de Sovjetunie). Via zijn brieven wordt de jongen geconfronteerd met de ontzettende wreedheden van de oorlog in Rusland. Een aangrijpende, literaire film waarin regisseur (die ervoor slechts twee films - in 1972 en 1975 - maakte), schilder en fotograaf Matton heel wat biografische elementen verwerkte. Soms dramatisch, dan weer komisch. Tot in het weerzinwekkende vertelt hij over zijn jeugd tijdens WO II. Zijn rol als kind wordt vertolkt door zijn eigen zoontje, Léonard, die tien is. Charles en Sylvie Matton schreven het scenario, dat zeer gestileerd in beeld gebracht werd door Jean-Jacques Flory. Er is een bioscoopversie die 11m korter is.