Au nom du père et du fils

Frankrijk 1992. Drama van Patrice Noia. Met o.a. Patrice Noia, Judicaël Noia, Carolina Rosi en Pierre Paolo Capponi.

Regisseur/scenarioschrijver/producent Noia is van oorsprong geluidstechnicus bij de film. Deze film, waarin hij met zijn eigen zoon de hoofdrol speelt is grotendeels autobiografisch. Noia`s vader, metselaar van beroep kwam net zoals vele anderen tijdens een crisisperiode uit Itali[KA3]e en vestigde zich met de hoop op een nieuw bestaan in Z.W. Frankrijk (in casu het D[KA1]epartement des Landes). In 1978 wordt Noia`s vader in de buurt van Bordeaux vermoord. Noia, de hoofdrolspeler, neemt zijn zoon (Judica[KA3]el) mee in een felrode Ferrari naar het Z.W. en vervolgens naar zijn roots in Itali[KA3]e. Hier vermengt de film Dichtung en Wahrheit. Ze nemen onderweg een lifter mee, Salvatore (Capponi) die in feite een dief blijkt te zijn (hij pikt zelfs de auto). De zoon van Noia beleeft een romance met de mooie Giulia (Rosi), die stuk loopt als vader probeert haar te veroveren. Tegen het einde van de film maakt vader Noia zoon Judica[KA3]el duidelijk dat de moord op zijn grootvader voor hem een leegte veroorzaakte, waardoor Judica[KA3]el extra aandacht krijgt. De toenadering is dan een feit. Noia heeft te veel willen vermengen - een toeristische reis door zijn geboorteland (Sienna, Rome, Napels), een trauma en de vader-zoon verhouding opgeklopt met een melodramatische intrige. De film heeft eronder geleden en dat is jammer. Het camerawerk is van Armand Marco.