Les gens des baraques

Frankrijk 1995. Documentaire van Robert Bozzi.

Bozzi, een communist in hart en nieren, draaide in 1970 een film over de gastarbeiders in de achterbuurten van Parijs en de roerige voorstad Saint Denis. Hij keert 25 jaar later terug om de de kinderen van toen op te zoeken in dezelfde sociaal achtergestelde volksbuurten en te kijken hoe het hen is vergaan nu ze volwassen zijn. De film begint met beelden uit de vroegere reportage in zwart-wit en schakelt daarna over in kleur, zodat het voor de kijker duidelijk is aan welk tijdperk hij aandacht besteedt. Bozzi is gekalmeerd, genuanceerder en zijn militantisme is bedaarder, maar hij is nog altijd even verontwaardigd over de povere omstandigheden, waarin deze mensen moeten leven. Hij laat hen voor de camera praten, zodat je de indruk van een objectief verslag krijgt. Niet echt opwekkend, maar met beelden en getuigenissen die tot nadenken stemmen. Bozzi produceerde in 1981 de tv-serie Sans famille naar de beroemde roman van Hector Malot, die in het Nederlands is verschenen als Alleen op de wereld. Geld riekt niet, maar een communist moet tenslotte toch ook leven en met idealisme vul je geen magen.