The Walking Dead

Verenigde Staten 1995. Drama van Preston A. Whitmore II. Met o.a. Allen Payne, Eddie Griffin, Joe Morton, Vonte Sweet en Roger Floyd.

Aangekondigd als de `definitieve ervaringen van zwarte Amerikaanse soldaten in Vietnam`. Alles komt donker, somber en stuiptrekkend over. In vergelijking lijkt de echte oorlog een toonbeeld van helderheid en gezond verstand. Schrijver-regisseur Whitmore II is nochtans zelf een ex-Marine en hoewel hij het allemaal zelf meemaakte geeft hij weinig blijk van de zenuwachtigheid en terreur die zo kenmerkend zijn voor elke oorlogssituatie. Bovendien onderbelicht hij de meest sc[KA2]enes en besteedt hij weinig aandacht aan de kwaliteit van het geluid. Machinegeweerschoten en helicopters overstemmen voortdurend de dialogen. De eenheid waarover het gaat, pas gearriveerde Mariniers, krijgt als opdracht een kamp met krijgsgevangenen te veroveren. De weerstand is groter dan verwacht. Ondertussen tracht Whitmore II op een verbijsterende manier, via flashbacks, leuke dingen te tonen uit het burgerleven van zijn hoofdpersonages. Zo was Cole Evans (Payne) een intellectuele, maar wat onderdrukte militant voor de zwarten in hun integratiestrijd. Hoover Branche (Griffin) was een wulpse vleesverpakker uit Cleveland. Het bekendste gezicht, Morton, speelt sergeant Barkley, een predikant met een duister verleden. De enige blanken in de rolbezetting zijn racistische bazen en huisbazen, officieren en door de oorlog verziekte psychopaten als korporaal Pippins (Floyd) die op zijn gabbers schiet en hun oren afbijt. Wat bedoeld is als een triomfantelijke finale wordt ondermijnd door een onbeholpen uiteenzetting van de plot. De definitieve film over Amerikaanse zwarten in Vietnam moet nog steeds gemaakt worden.