Dat heeft ik weer

Nederland 1994. Animatie van Peters Tiddens.

In een zes-delige animatieserie (verhaal, vormgeving en animatie van Jola Hesselberth) wordt gekeken in het dagboek van een meisje van acht. Omdat ze moeite heeft met woorden, tekent ze graag. Deze tekeningen komen tot leven en vertellen zo haar leven over een periode van drie maanden. Gedraaid met behulp van een 16-millimeter-camera, die gebruikt werd voor zowel 'pixilation' als het beeld voor beeld manipuleren van 'cut-outs'. Vrij interessant didactisch materiaal, niet alleen over een dyslectisch kind maar ook over keurige en minder keurige vriendinnen, onbegrip op school voor haar handicap, zieke oma's, de dood, God, een vader die bij zijn vriendin gaat wonen, geruzie tussen de ouders.