Frankrijk 1992. Drama van Manuel Pradal. Met o.a. Sébastien Nuzzo, Simon Reggiani, Agnès Jaoui, Irma Castera en Rosario Audras.

VPRO Cinema

Cecco (Nuzzo) verblijft met zijn moeder (Marini) in een Italiaans kuststadje. Hij is een stille, zwijgzame, in zichzelf gekeerde jongeman die moeilijk contacten legt. Hij doet van alles om de verveling te verdrijven. Zijn moeder bezorgt hem een baan op een autokerkhof, maar ook daar houdt hij het niet lang uit. In het stadje loopt tevens de nietsnut Fulvio (Reggiani) rond in het gezelschap van twee zware jongens en Diamante (Jaoui) en Luna (Castera), twee meiden van lichte zeden die voor het levensonderhoud van het vijftal zorgen. Dan ontmoeten Cecco en Fulvio elkaar. Meer een opeenvolging van losse fragmenten over mensen die niets om handen hebben en hun tijd in ledigheid doorbrengen dan een afgerond verhaal. Waar de makers in slagen is de verveling te doen overslaan op de toeschouwer die geen moeite meer doet om het ingewikkeld zootje, barstensvol symboliek, te ontrafelen. Regisseur Pradal schreef zelf het scenario. Het enige levendige aan de film is de zwart-wit fotografie van Matthieu Poirot-Delpech, die geen gebruik maakt van een statief.