Max et les bouffons

België/Frankrijk 1999. Romantiek van Edouard Molinaro. Met o.a. Virginie Lemoine, Bruno Solo, Aurélien Wiik, Julie Legein en Marie Legein.

De zestien-jarige Max (Wiik) heeft schoon genoeg van de eeuwige sermoenen van zijn vader Yvon (Solo), het eeuwige gezeur van zijn moeder Sonia (Lemoine) en de kinderachtige spelletjes van zijn jongere zus Sophie (Marie Legein). Voor hem ligt de drempel naar volwassenheid nog erg hoog. Zoals zijn vrienden moet ook hij meisjes versieren en dat is niet altijd even eenvoudig. Tot hij de mooie Laetitia (Julie Legein) ontmoet, die wel iets in hem wakker schudt. Enkel bij zijn oom Robert (Leempoel) kan hij enig begrip vinden. Hij loopt van huis weg. Een sympathieke, tedere romantische komedie over de seksuele ontdekkingstocht van pubers. Het spel van vooral de jonge acteurs is zeer spontaan en nergens klinkt de film geforçeerd. De toon is luchtig, maar nooit is de dramatiek ver weg. De jonge Wiik is zo natuurlijk dat hij a.h.w. zichzelf speelt. De problemen van adolescenten werden zelden zo fris naar voor gebracht als in deze film die veteraan Molinaro op 71-jarige leeftijd verwezenlijkte. Hij bewerkte de roman T'as un problème Max? van Christian Spitz samen met Eric Assous, Alain Godard, Philippe Guyral en Jean- Claude Islert. Gefilmd in Brussel en Knokke door Michel Van Laer.