De Amerikaanse documentairemaakster Jennifer Dworkin levert met haar debuut Love and Diane een indringend en intiem portret van een dysfunctioneel Amerikaans gezin. Cinema.nl legde aan haar drie vragen voor, met als leidraad het IDFA-motto: 'Waar gelooft u in?'

 

  • Mevrouw Dworkin, waar gelooft u in?

    'In de wereld. Niets anders . Ik geloof ook dat het heel beperkend is om altijd door je eigen ogen te kijken . Daarom maak ik documentaires: om de toeschouwer een ander standpunt aan te bieden. Als documentairemaker wil ik begrijpen hoe iemand anders tegen de wereld aankijkt en het publiek daarbij betrekken.'

  • Welke documentaire heeft uw kijk op de werkelijkheid radikaal veranderd?

    'Ik kan je wel vertellen welke films mij ertoe hebben aangezet zelf te gaan filmen. Dat waren geen documentaires, maar de speelfilms van Jean Renoir. En La regle du jeu in het bijzonder. In die film zegt een van de personages iets wat ik nooit vergeten ben : "Iedereen heeft zo zijn eigen redenen." Ik ben geen speelfilms gaan maken maar documentaires omdat ik wil weten wat andere mensen denken. Bij fictie houd je je toch vooral met jezelf bezig. Denk ik nu tenminste.'

  • Welke documentaire is een must voor de IDFA-bezoekers?

    'Ik heb veel goeds gehoord over Stevie van Steven James. Ik blijf ook wat langer in Amsterdam om die film te kunnen zien. Zelf vond ik Hitler's Highway erg goed. Ik had niet gedacht dat je zonder een duidelijk verhaal, zonder een echt hoofdpersonage zo'n goede documentaire kunt maken. De film is het portret van een hele gemeenschap. Zo anders dan de methode die ik heb gebruikt voor Love and Diane: jaren lang met een paar mensen optrekken om ze helemaal te leren kennen.'