Praten, praten en nog eens praten. Twintigers Pam en Manon kletsen met hun vrienden wat af. Allerlei onderwerpen passeren de revue, zoals liefde, kunst en uitgaan. Af en toen gaan ze naar de discotheek om te feesten, maar de film bestaat bijna alleen uit gesprekken tussen de studenten die plaatsvinden in het appartement. Sophie Letourneur (31) sluit met de film La vie au Ranch een deel in haar leven af.

Idee?
‘Het onderwerp is min of meer autobiografisch. Ik vond het nodig om dit verhaal te vertellen, omdat ik een periode in mijn leven wilde afsluiten (de film gaat over de studententijd – red.). Het was voor mij daarom ook erg belangrijk om de film goed te regisseren.’

Dialogen?
‘De acteurs improviseren niet. Alles is heel nauwkeurig in het scenario opgeschreven, ook wanneer de personages door elkaar heen praten . Mijn acteurs zijn beginners, dus hebben ze een CD mee naar huis gekregen zodat ze de tekst van te voren konden oefenen. We hebben ook veel gerepeteerd om het acteerspel samen te kunnen vaststellen.’

Invloeden?
‘Eigenlijk heb ik heel veel verschillende invloeden. Eric Rohmer bijvoorbeeld, die onlangs is overleden. Maar ook Jean-Luc Godard. De laatste tijd kijk ik heel veel Aziatische films. Ik was erg onder de indruk van The World van Jia Zhangke , hij is zo’n originele filmmaker.’

Ambities?
‘Op dit moment ben ik bezig met een korte film over een marinier. Ook wil ik weer een lange speelfilm maken. Deze lange film zal min of meer een vervolg moeten zijn op La vie au Ranch, maar dan zal ik meer het thema eenzaamheid in de film verwerken. Overigens wil ik dan werken met echte acteurs.’

Filmen in Frankrijk?
‘Voor deze film heb ik voornamelijk privaat geld gehad van producenten. Voor mijn vorige films kreeg ik nog geld van een fonds, maar dat kreeg ik dit keer niet. Na de opnames was het geld op. Toen hebben we uiteindelijk nog een coproducent gevonden die is bijgesprongen.’

Nog te zien in Rotterdam:
Zaterdag 6-2 13:30 PA3