Eternity is een meditatieve film, geïnspireerd op leven en op het overlijden van de vader van de Thaise regisseur Sivaroj Kongsakul. Het Thaise geloof over wat er na de dood met de ziel gebeurt is misschien voor Westerse kijkers onbekend terrein, maar het verlies is een begrip dat iedereen aangaat. In deze vrij lege film is er veel ruimte gelaten voor de interpretatie van de kijker. ‘Ik plan niet wanneer gelachen of gehuild moet worden. Ik stuur het publiek niet.’

Idee?
‘Toen mijn vader overleed was ik nog geen 15 jaar. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik te weinig tijd met hem heb kunnen doorbrengen. Toen ik leerde filmen, was dat het eerste waar ik aan dacht. Het eerste deel gaat over de ziel van mijn vader en hoe die zich ontwikkelt volgens Thais geloof. Het tweede deel gaat over het liefdesleven van mijn ouders en het laatste deel gaat over mijn eigen leven. Al met al gaat het over het proces van verliezen.’

Invloeden?
‘Ik zou willen zeggen dat ik niet of weinig beïnvloed ben, want ik wilde heel graag totaal iets anders doen. Deze film heeft zijn eigen leven, zijn eigen gevoel. Het is zeer persoonlijk, maar tegelijkertijd herkenbaar voor iedereen. De locaties bijvoorbeeld zijn ook echt de locaties waar mijn ouders elkaar hebben ontmoet en waar ik als kind gewoond heb. Het enige wat veranderd is, komt door het verstrijken van de tijd. Wat betreft de filmstijl en cameravoering; het verhaal was voor mij het allerbelangrijkste en de stijl is bijna natuurlijk ontstaan. Mijn cameraman begreep precies hoe ik het eruit wilde laten zien.’

Leegte?
‘De leegte komt overeen met het gevoel van verlies. De shots zijn zo wijd mogelijk om ruimte te geven aan de interpretatie van het publiek. Zo geven de openingsshots bijvoorbeeld uitvoerig aandacht aan de enorm bergketen, waarin de ziel van mijn vader ronddwaalt. Voor mij voelen die beelden ver weg en lang geleden. Ik hoop dat het publiek dat ook zo voelt. Ik weet ook wel dat iedereen natuurlijk iets anders voelt, maar voor mij is het genoeg als een klein aspect van de film iets te weeg kan brengen. Ik verwacht niet dat het publiek de film helemaal snapt.’

Ambities?
‘ik ben een bescheiden persoon met een vredig leven. Ik verwacht niet rijk of beroemd te worden. Als ik op dit niveau films mag blijven maken ben ik erg gelukkig. Laat mij maar gewoon gestaag doorgaan.’

Filmen in Thailand?
‘In Thailand zijn geen arthouses. De bioscopen bevinden zich in winkelcentra, waar het winkelend publiek toevallig binnenkomt. Voor deze film komt dat niet heel gunstig uit. Eternity heeft dan ook een erg kleine release in eigen land. Toch is het  maken van dit soort films makkelijker geworden, mede dankzij het succes van Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives van Apichatpong Weerasethakul.’