De Franse veelfilmer François Ozon (8 Femmes, Swimming Pool) presenteerde op het afgelopen Filmfestival van Cannes de prachtige en prikkelende erotische thriller L’Amant double. Ozon: ‘Bij een genrefilm moet je alle grenzen oprekken.’

‘Voor mij zijn tweelingen een meesterwerk van de natuur. Ik vind het fantastisch dat de natuur in staat is twee exemplaren te maken die er van buiten precies hetzelfde uitzien, maar van binnen toch heel anders zijn. De mythologie rond tweelingen fascineert me en windt me op. Zelf heb ik geen tweelingbroer. Wel een broer en twee zussen, en ik weet eigenlijk niet of ik er een zou willen hebben. Ik weet wel zeker dat mensen na het zien van deze film zich wel twee keer zullen bedenken of ze een tweelingbroer of -zus hadden willen hebben.’

De Franse regisseur François Ozon (1967) zegt het met een glimlach. We zijn op het Filmfestival van Cannes, waar Ozons erotische thriller L’Amant double medio mei zijn wereldpremière beleefde.

L’Amant double is gebaseerd op de roman Lives of the Twins van de Amerikaanse schrijfster Joyce Carol Oates en in de film volgen we de kwetsbare Chloé (Marine Vacth), die verliefd wordt op haar psychiater, Paul (Jérémie Renier). De twee beginnen een relatie en dan ontdekt Chloé dat Paul een tweelingbroer heeft, over wie hij haar nooit verteld heeft.

De toon in het broeierige L’Amant double wordt snel gezet. In een fantastisch tracking shot beginnen we in een lichaam, dat – wanneer de camera zich verder terugtrekt – het lichaam van Chloé blijkt te zijn. We waren aanwezig bij een vaginaal onderzoek, waarvan Ozon vond dat we getuige moesten zijn.

Tijdens de persscreening steeg wild gejuich op bij die scène…
FO: ‘Ik hoorde al zoiets.’

Die scène stond vast niet in Joyce Carol Oates’ boek?
‘Niet echt, nee.’

Waarom moest-ie wel in de film?
‘Het was belangrijk dat we begonnen in haar lichaam, want daar speelt alles zich af. [Chloé heeft last van onverklaarbare buikpijnen, GB]. Dat shot vloeit weer over in een close-up van haar oog, waarin je een traan ziet. Dat oog is omdat zij op zoek is naar antwoorden. In die twee shots zit de hele film.’

Ik bedoelde eigenlijk, en dat is ook waarom de zaal joelde en applaudisseerde: waar haal je de ballen vandaan om een film zo te openen? Diep in haar vrouwelijke delen… Heeft u nog getwijfeld over dat shot?
‘Nee, geen moment. Ik vond het juist een prachtig beeld. Bovendien had ik er geen idee van wat zich allemaal afspeelt bij de gynaecoloog. Net als veel andere mannen was ik nieuwsgierig.’

'Wist je dat deze film in Frankrijk toegankelijk is voor twaalf jaar en ouder? Geen idee hoe ze hem in de rest van de wereld zullen keuren. Dat wordt vast zestien jaar en ouder'

François Ozon

Was het een lastige rol voor actrice Marine Vacth?
‘Dit is de tweede keer dat ik met haar werk. De vorige keer was een paar jaar geleden voor Jeune & jolie (2013). Ze was toen nog erg jong. We zijn toen vrienden geworden en ik wilde graag nog eens met haar werken en haar de kans geven meer van haar enorme talent te laten zien. Want ze is erg goed. Ze is mooi, de camera houdt van haar en ze is nergens bang voor. De chemie tussen haar en Jérémie was ook goed. Zoiets is belangrijk, want ze hebben heel moeilijke scènes samen. Ik heb op de audities veel verschillende acteurs met haar laten spelen, om te kijken met wie ze het beste klikte. Dat was Jérémie.’

Heeft u Jérémie nog gevraagd zich op een bepaalde manier op zijn rol voor te bereiden?
‘Ik zei tegen hem dat hij sexy moest zijn. Want hij is veel naakt in deze film en mannen en vrouwen moesten opgewonden van hem raken als ze hem zagen. Dus stuurde ik hem naar de sportschool. En hij moest zijn baard laten staan, want een baard is viriel en Jérémie moest in de film een echte man zijn. Of eigenlijk: twee echte mannen.’

In een recensie noemde een Amerikaanse journalist de film ‘psychosexual Euro sleaze.’ Is dat goed? Ik vind van wel, maar ik denk niet dat hij het als compliment bedoelde. Is de film typisch Europees? Hij is immers gebaseerd op een Amerikaans verhaal.
‘Het is een losse adaptatie. Ik heb er een erg Frans verhaal van gemaakt. Bij een genrefilm moet je alle grenzen oprekken. Je mag nooit saai zijn. Je mag nooit bang zijn voor effecten.’

U zegt ‘erg Frans’. Wat is dat?
‘Ik ben erg Frans! Ik neem aan dat de film daardoor ook erg Frans is. We zijn in Frankrijk, in tegenstelling tot sommige andere landen, bijvoorbeeld niet bang voor seksualiteit. Wist je dat deze film in Frankrijk toegankelijk is voor twaalf jaar en ouder? Geen idee hoe ze hem in de rest van de wereld zullen keuren. Dat wordt vast zestien jaar en ouder.’

Niet bang dat er straks in Frankrijk allemaal twaalf- tot zestienjarigen door de film getraumatiseerd zullen worden?
‘Dat verwacht ik toch niet! Ze hebben op internet wel erger gezien. Volgens mij is die hele filmkeuring nogal hypocriet. Maar goed, dat is de wereld waarin we nu leven.’

Meer over L'amant double/François Ozon