Nadat Emir Kusturica op het laatste moment afviel - omdat hij van de IDFA- leiding ook onderdak eiste voor zijn 40 man sterke zigeunerorkest - werd in allerijl Kim Longinotto aangezocht om een Top-10 samen te stellen met haar favoriete documentaires. De 49-jarige Britse heeft niet de naam van Kusturica ( regisseur van onder meer de films Arizona Dream en Under-ground), maar is daarom nog geen onbekende. Ze brak internationaal door met de veelvuldig onderscheiden documentaire Divorce, Iranian Style (1998) - een afentoe hilarische kijk in een scheidingsrechtbank in Teheran - en maakte vorig jaar Gaea Girls, een aangrijpend verslag van het keiharde leven op een school voor vrouwelijke worstelaars in Japan. Dit jaar zal op het IDFA van haar de film Runaway worden vertoond, over de bewoners van een opvanghuis voor weggelopen meisjes in Teheran.
Longinotto zal nooit iets manipuleren voor haar films , heeft een hekel aan voice-overs en wil de grote thema's graag verstoppen achter de persoonlijke verhalen van haar (uitsluitend vrouwelijke) protagonisten . Ze werkt bij voorkeur samen met een co-regisseur (Ziba Mir-Hosseini voor Divorce, Iranian Style en Runaway, en Jano Williams voor Gaea Girls) en indien mogelijk met een vrouwelijke crew. Haar - opvallend conservatieve en 'mannelijke ' - Top-10:

DARK DAYS. VS 1999. Regie Marc Singer.
Ondanks het onderwerp - daklozen leven teruggetrokken in een tunnel nabij Penn Station, Manhattan - opvallend grappige en zelfs opbeurende film van Singer, die twee jaar met de daklozen in het donker leefde. De spanning neemt toe als spoorwegbedrijf Amtrak, eigenaar van de tunnel, de bewoners wil laten uitzetten.

IN HET HUIS VAN MIJN VADER. Nederland 1997. Regie Fatima Jebli Ouazzani.
Persoonlijke verhaal van de maakster, gebroken met de Marokkaanse normen en waarden, wordt afgezet tegen de ervaringen van Naima, die nog geheel volgens de Marokkaanse gewoonten wil trouwen (inclusief het traditionele bloeden tijdens de huwelijksnacht).

LAND DES SCHWEIGENS UND DER DUNKELHEIT. Duitsland 1971 . Regie Werner Herzog. Openhartige 'gesprekken' met doof/blinde mensen over oorzaak en gevolgen van hun handicap(s). Centraal staan de ervaringen van de ruim 50-jarige Fini Straubinger.

ROGER AND ME. VS 1989. Regie Michael Moore.
Moore confronteert General Motors topman Smith met de gevolgen van de massa-ontslagen in de GM-fabriek in Flint, Michigan. Hilarisch en hartverscheurend.

SOUTHERN COMFORT. VS 2001. Regie Kate Davis.
Film over het koppel Robert Eads en Lola Cola lijkt slechts en passant te gaan over het feit dat hij een zij was en zij een hij. Toch krijgt de kijker een mooi beeld van het leven van twee 'transgendered' mensen in de conservatieve zuidelijke staat Georgia.

THE LEADER, HIS DRIVER AND THE DRIVER'S WIFE. GB 1991. Regie Nick Broomfield. Via de chauffeur en diens vrouw komt luis in de pels Broomfield eindelijk in gesprek met Eugene Terre'Blanche, voorman van de Afrikaner Weerstandsbeweging en bij zijn volgelingen bekend als 'de leider'.

THE MAN WHO BOUGHT MUSTIQUE. GB 2000. Regie Joe Bullman.
Bullman keert met de verarmde Schotse Lord Colin Tennant terug naar het Caribische eiland Mustique, waarvan Tennant in de jaren zeventig een party-eiland had gemaakt voor de jet set.

THE TIMES OF HARVEY MILK. VS 1984. Regie Robert Epstein.
Oscarwinnend portret van Harvey Milk, de eerste - openlijk - homoseksuele wethouder van San Francisco.

WHEN WE WERE KINGS. VS 1996. Regie Leon Gast.
Oscarwinnend verslag van de legendarische 'rumble in the jungle' tussen boksers Mohammed Ali en George Foreman. Ook aandacht voor het hele - door promotor Don King georkestreerde - circus om het wereldtitelgevecht heen.

TRIPPING WITH ZHIRINOVSKY. GB 1995. Regie Paul Pawlikowski.
Ironisch portret van ultra-nationalist Vladimir Zhirinovsky en het gevaar dat hij vormt voor de nog jonge Russische democratie.