Lane kreeg doorgaans slechts een paar regels tekst per film. Als persoonlijke favoriet van regisseur Frank Capra - ze werkten negen keer samen - speelde hij op de achtergrond in films als You Can't Take It with You (1938), Mr. Smith Goes to Washington (1939) en It's a Wonderful Life (1946). Altijd was hij de man in dienst van het grote systeem, als belastinginspecteur, journalist of deurwaarder . Later was hij te zien in diverse gastrollen in televisieseries als I Love Lucy , Petticoat Junction en The Twilight Zone.

In de jaren dertig en veertig speelde hij soms in drie tot vier films per dag. Vanwege zijn schamele loon - in die tijd zo'n 35 dollar per dag - werd Lane in 1933 als een van de eersten lid van de Screen Actors Guild, de Amerikaanse vakbond voor filmacteurs.

In 2005 ontving Lane op 100-jarige leeftijd een TV Land Award - een onzichtbare prijs voor onzichtbaar oeuvre. Zijn enthousiaste commentaar: 'Mocht iemand geïnteresseerd zijn: ik ben nog steeds beschikbaar!'