In alle beschrijvingen van Martin Koolhovens AmnesiA staat te lezen dat de film gaat over de fotograaf Alex, gespeeld door Fedja van Huêt, die naar zijn ouderlijk huis terugkeert omdat zijn moeder ziek is. Daar treft hij zijn tweelingbroer Aram en wordt hij geconfronteerd met ingrijpende gebeurtenissen uit het verleden. AmnesiA wordt een psychologische thriller genoemd.
Klopt helemaal, maar het zegt nog niets over de sfeer of zelfs de aard van de film. Ook al staat er bij vermeld dat de film surrealistisch of absurdistisch is , dan nog hebben we weinig houvast. Alleen al het feit dat Alex en Aram door dezelfde acteur worden gespeeld, is een detail van grote betekenis. Totdat het duidelijk wordt dat we naar twee personen in parallel plaatsvindende gebeurtenissen zitten te kijken en niet naar een en dezelfde persoon in door elkaar gemonteerde verhalen, weten wij niet beter dan dat Fedja Alex is.
Waarom rijdt iedereen in een Daf? Wat moeten we denken van Theo Maassen als crimineel, die kennelijk bij een overval gewond is geraakt en uit zijn buik bloedt? Knipoogjes naar Reservoir Dogs en Cul-de-Sac, maar verder? Kan iemand mij vertellen waarom Aram altijd op blote voeten loopt? Behalve dan dat Koolhoven dat leuk vond waarschijnlijk. Die gekkigheid is best grappig en maakt de film inderdaad absurdistisch, maar het leidt ook af van waar Koolhoven heen wil.
Als Koolhoven al ergens heen wil. Want daar lijkt het de eerste drie kwartier niet op. AmnesiA is een film die langzaam zijn geheimen loslaat. Pas helemaal aan het slot weten we wat er voorgevallen is in de familie van Alex en Aram. De aanloop daartoe is niet opzettelijk mystificerend of verwarrend, zoals in de klassieke psychologische of psychopatische thriller. Die Dafjes en blote voeten zijn geen stukjes van een puzzel. Het zijn eigenaardigheidjes, stijlfiguurtjes, evenals de vreemde, maar wel heel fraaie kadreringen en het droogkomische spel van de acteurs. Fedja van Huêt leeft zich dubbel uit en Carice van Houten (eerder te zien in Koolhovens bekroonde Suzie Q.) is weer heel origineel als onnozele, bleekzuchtige leerling-kapster.
Ofschoon Koolhoven de verwarring heel zorgvuldig zaait, is toch niet helemaal duidelijk wat de bedoeling ervan is. Hoe fraai gemaakt en gespeeld ook, nogmaals, anders dan een oppervlakkige typering van de personages en de situatie is het niet. Met de psychologische ondersteuning van het verhaal heeft het niets te maken. AmnesiA is een film die gaandeweg vergeet wat-ie had willen worden. Daarmee wordt AmnesiA de eerste film die niet alleen luistert, maar zich ook nog gedraagt naar zijn titel.
ma 29-1, 20.00 Pa7
wo 31-1, 20.15 Ve1
za 03-2, 12.30 Lux