Het is een mooi uitgangspunt voor een Hollywood B-film: wetenschapper verandert na eten van plantenextract in wezen dat geen seks meer kan hebben zonder achteraf zijn partner letterlijk op te moeten vreten. In handen van Roger Corman, Don Siegel of Jack Arnold zou het een hele reeks bloedige moorden opleveren en ongetwijfeld enkele spannende achtervolgingen.
In handen van Claire Denis (Nénette et Boni, Beau Travail) wordt het Trouble Every Day. In deze eindeloze film, haar eerste uitstapje in het horrorgenre, duurt het ruim anderhalf uur voordat de puzzelstukjes eindelijk op zijn plaats vallen, en dan nog ontbreken er een paar (Wat wil de wetenschapper eigenlijk van de Franse dokter Semeneau? Waarom is hij überhaupt getrouwd als hij toch geen seks kan hebben?)
Maar Denis is het niet de doen om plot. Of logica. Zij wil in de geest kruipen van de gekwelde wetenschapper (dromerig en toch dreigend gespeeld door de Amerikaan Vincent Gallo). Ze toont hoe hij seks met zijn kersverse vrouw moet afbreken, omdat hij haar anders zou verorberen. En hoe hij het kamermeisje eerst verleidt en vervolgens met zijn mond aan stukken scheurt.
'Mijn film gaat erover hoe een kus kan veranderen in een beet,' zo verdedigde Denis vorig jaar in Cannes haar film tegen over pers en publiek. Die waren over haar heen gevallen omdat ze sommige scènes te bloederig vonden, zich stoorden aan een shot waarin sperma tegen de spiegel wordt geschoten, en het idee van kannibalisme.
Grappig dat ze zich in Cannes juist opwonden over elementen die nou net thuishoren in het horrorgenre. Ze hadden beter kritiek kunnen hebben op het schimmige verhaal, het pretentieuze camerawerk (vaak wel érg dicht op de huid) en de vrijwel totaal afwezige spanning. Trouble Every Day is als horrorfilm mislukt, als psychologische thriller wel interessant maar weinig doelgericht, en is misschien nog het best als videoclip bij de melancholieke muziek van Tindersticks, waarmee de film opent en afsluit.