De best gewaardeerde documentaire in Rotterdam gaat notabene over het fenomeen scratchen. Het is de verdienste van regisseur Doug Pray dat zowel leek als doorgewinterde fan er veel plezier aan kunnen beleven.

Turntablism, dat is de naam die DJ Babu bedacht als alternatief voor het scratchen. Naar het Engelse woord 'turntable', platenspeler. Want scratchen, het heen en weer bewegen van de plaat op de platenspeler, was niet meer afdoende om het virtuoze 'bespelen' van de platenspeler door DJ's als Qbert en Mix Master Mike te beschrijven.

In de documentaire Scratch van de Amerikaan Doug Pray wordt de ontwikkeling van het scratchen helder, uitputtend en aanstekelijk verteld. Het begon allemaal met de revolutionaire klanken die Grandmixer DXT aan de platenspeler ontfutselde op Herbie Hancocks Rock-It (1984). Het is de plaat die door vrijwel iedere jongere DJ wordt aangevoerd als eerste kennismaking met het fenomeen.

Pray (die eerder de documentaire Hype! maakte, over de gevaren van succes voor undergroundbands) kreeg iedere belangrijke DJ voor de camera. Bijna vijftigers als Afrika Bambaataa, Grand Wizzard en Jazzy Jay halen herinneringen op, terwijl de jongere DJ's hun enorme kunsten mogen etaleren.

Scratch werkt op alle fronten. De leek krijgt een heel aardig beeld van de wereld van de DJ's (en alle verschillende richtingen die ze in de loop der jaren zijn ingeslagen); en de fan ziet al zijn helden aan het werk. Ook de filmliefhebber komt aan zijn trekken, want Pray 'scratcht' regelmatig met zijn beelden en gebruikt mooie time-lapse fotografie van New York en San Francisco om de verhalen van de DJ's kracht bij te zetten.