Acht miljoen bezoekers alleen in Duitsland al. Zes European Film Awards. Dat Wolfgang Beckers Good Bye, Lenin! een doorslaand succes was lijdt geen twijfel. Dat de makers daar stiekem op gerekend hadden ook niet. Waarom anders zou je een Making Of... maken van maar liefst 72 minuten lang? Waarin de ervaringen van cast en crew van de eerste tot en met de laatste draaidag worden vastgelegd? Dat doe je alleen als je vermoedt, nee weet, dat de film een hit wordt en er miljoenen mensen zullen zijn die alles van Good Bye, Lenin! willen weten.

Na het bekijken van alle extra's op de prachtig vomgegeven dubbeldvd van Homescreen, de '2 disc collector's edition', weet je inderdaad heel veel over de film. Over de problemen bij het schrijven van het script, de problemen tijdens de pre-productie, bij het casten, de opnamen, de special effects, de locaties, de montage, etc.

Over de beweegredenen van regisseur Becker kom je echter weinig te weten. Wel dat hij het idee voor de film van Bernd Lichtenberg kreeg op vijf A4-tjes. En dat het uitgangspunt van een zoon die na de hereniging alles doet om de DDR voor zijn zojuist uit een coma ontwaakte moeder in leven te houden, de regisseur aansprak. Maar waarom? We horen het Becker nergens zeggen. Hij klaagt liever.

De Making Of... heet dan ook 'Der Schmerz geht, der Film bleibt'. De boodschap na 72 minuten is helder: Becker is een perfectionist en onvermoeibaar. En houdt niet van kritiek . Kenmerkend is de ruzie die hij krijgt met hoofdrolspeler Daniel Brühl. Toen die na een werkweek van 16 uur draaien per dag het waagde zich te beklagen, kreeg hij de wind van voren. Becker stoorde zich aan zoveel 'demonstratieve vermoeidheid' en wees op het leeftijdsverschil tussen hem en de veel jongere Brühl. Als de oude Becker het volhield, dan kon dat voor Brühl toch geen enkel probleem zijn.

Helaas horen we veel over ruzies en problemen, maar beelden daarvan zijn stelselmatig uit de Making Of... gefilterd. Alleen bij de eindcredits zie je even hoe mensen boos op de camera reageren. Het moest natuurlijk wel gezellig blijven.

Dat een Making Of... wel degelijk spannend én kritisch kan zijn bewees Sami Saif met zijn documentaire over de opnamen van Von Triers Dogville. Het veel voorzichtigere 'Der Schmerz geht, der Film bleibt' is met zijn 72 minuten dan ook een lange zit.

Veel leuker is het commentaar van Becker en collega Tom Tykwer op een handvol weggelaten scènes. Becker had de hulp van Tykwer ingeroepen toen de film na de eerste montage 163 minuten telde en Becker niet wist wat hij verder moest snijden om de film onder de twee uur te krijgen. Tykwers verklaringen voor het rigoureus schrappen van minutenlange scènes zijn helder en inzichtelijk. Becker zit er af en toe beteuterd bij, maar dat hij zich voor de camera nog eens de les laat lezen is moedig en te prijzen. Veelzeggend is dat Tykwer het op een gegeven moment over 'onze' film gaat hebben.

Verder op de werkelijk overvolle dubbeldvd onder meer een NOVA-item over Ostalgie (10 min.), een 21 minuten durende featurette over de special effects (die er juist op gericht waren zo onzichtbaar mogelijk te zijn), en een - niet ondertiteld! - audio-commentaar van Wolfgang Becker. Daarin - het zal u niet verbazen - wijdt hij onvermoeibaar uit over de vele problemen die hij voor, tijdens en na de opnamen tegenkwam.

Beeldformaat: 1.85 (anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Dolby Digital 5 .1; Dolby Stereo
Ondertiteling: Nederlands, Frans
Duur: 116 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: Homescreen