Phileine zegt sorry moest net zoveel bezoekers trekken als Costa! en Volle Maan. Dat werd niet gehaald, maar de opbrengst van 2,3 miljoen was nou ook weer niet zo slecht. En dus kwam er een dubbeldvd. Die, dat moet gezegd, erg mooi is geworden.

'Dit ben ik zelf, maar dan gespeeld door Kim van Kooten.' De voice over in de Making of van Phileine zegt sorry is al even grappig als in de film. Of niet. Dat is een kwestie van smaak. Van de boeken van Ronald Giphart, waarop Robert Jan Westdijks film gebaseerd is, gaan er honderdduizenden over de toonbank, maar tegenover dit commerciële succes staat de afkeer van een heel leger recensenten.

De melige Making of is slechts een van een heleboel extra's op de dubbeldvd van Phileine zegt sorry. Er zijn outtakes, deleted scenes (is er eigenlijk wel verschil tussen die twee?), bloepers, specials over de special effects, en natuurlijk de titelsong van Zosja , nummer 11 van Idols.

Het flitsende, maar oppervlakkige Phileine zegt sorry werd gemaakt met de lezers van Giphart in het achterhoofd. Grove humor voor tieners met een grote mond en een klein hartje. Een beetje als titelheldin Phileine zelf.

Een enkele keer zet de film hoger in. In de commentaartrack van regisseur Westdijk wijst hij op de overeenkomsten met Paul Verhoevens Turks fruit (1973), die onlangs werd gekozen tot beste Nederlandse film van de (twintigste) eeuw. Phileine (gespeeld door Kim van Kooten) rijdt op een fiets door de stad, met op de bagagedrager Max (Michiel Huisman). De scène is een bewuste omkering van een scène uit Turks fruit. 'Michiel is Monique en Kim is Rutger,' zegt Westdijk. Michiel het lustobject, Phileine de actieheld.

Verder gaat iedere vergelijking mank, want terwijl Turks fruit bepalend werd voor een generatie, is Phileine op zijn best vlot gemaakt amusement. De personages (Gulpje! Bef!) zijn onecht, de gebeurtenissen ongeloofwaardig.

Toch moet de film ongeveer geworden zijn wat Westdijk er van verwacht had. Zijn liefde voor de film, en vooral voor hoofdrolspeelster Van Kooten, druipt immers van het enthousiaste commentaar. Van Kooten is inderdaad heel goed (hoewel ze voor een 22-jarige misschien net iets te oud, te volwassen is), sommige scènes zijn inderdaad gewaagd en goed gevonden, maar er is niets wat dit alles bij elkaar trekt, geen emotionele band met de personages die je voortstuwt. Wat dat betreft is Westdijks eerste boekverfilming wel heel dicht bij het werk van Giphart gebleven.

Beeldformaat: 1.85:1 (anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Dolby 5.1, Dolby digital, DTS 5.1 (Nederlands)
Ondertiteling: (oa) Nederlands
Duur: 95 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: A-Film