Een Nederlandse no budget-film en twee aanzienlijk duurdere producties uit Amerika kort besproken.

Beat van David Verbeek
Als een vis op droge. Zo voelt Peter zich, een twintiger wiens leven vooral uit werken bestaat. Of beter: zou moeten bestaan. Want de kantoorklerk is naar huis gestuurd. Zijn superieuren vinden het een verstandig idee als hij een maandje bijtankt. In Beat, een no budget-film die de Filmacademie-studenten David Verbeek (regie) en Rogier de Blok (scenario) in hun vrije tijd maakten, wordt naar de wereld gekeken door de ogen van een opgebrande antiheld - een man die niet in staat blijkt te handelen. Dat is, zeker voor een studentenfilm, een gewaagd uitgangspunt, maar Verbeek komt behoorlijk ver: Beat is op zijn beste momenten een ongemakkelijk tijdsbeeld. In de minder geslaagde scènes zijn er altijd nog de shots van een kil en verlaten Rotterdam, die nadrukkelijk een ode brengen aan het werk van Tsai Ming-liang.
(Ronald Ockhuysen)

Secret Window van David Koepp
In Secret Window, naar een kort verhaal van Stephen King, beschuldigt John Shooter, een zonderlinge man met een grote hoed en een zuidelijk accent (een schmierende John Turturro), de succesvolle schrijver Mort Rainey (Johnny Depp, met lang, warrig haar en bril) ervan dat hij zijn verhaal heeft gestolen. 'Onzin', zegt de getroebleerde, net gescheiden schrijver. 'Bel mijn agent maar.' 'Nee', zegt Shooter. 'Dit is tussen jou en mij.' Hij begint de schrijver te stalken en sommeert hem het einde van zijn verhaal te veranderen. Wat volgt is een onderhoudende psychologische thriller, waarin Rainey langzaam maar zeker de greep op zichzelf en zijn verhaal verliest, en werkelijkheid en de hersenspinsels van de schrijver steeds moeilijker uit elkaar te houden zijn. Op de soundtrack plagieert Philip Glass Psycho-componist Bernard Herrmann.
( Jan Pieter Ekker)

Cheaper by the Dozen van Shawn Levy
Acht kinderen had de familie Baker, toen kwam er per ongeluk nog een tweeling, en daarna leverde slecht functionerende contraceptie nog twee nakomertjes op. Het verhaaltje van de familiefilm Cheaper by the Dozen, waarin Steve Martin moet kiezen tussen gezin en carrière, biedt weinig nieuws. Maar de twaalf jongens en meisjes vullen wel voortdurend het hele beeld met een aangename chaos.
( David Sneek)