Alcohol, drugs en jonge vrouwen, daarmee probeert de voormalige western-ster Howard Spence zijn mislukte leven draaglijk te maken in Don't Come Knocking, de nieuwe film van Wim Wenders. Opnieuw een in Amerika gefilmde roadmovie, al blijft Wenders Europeaan in hart en nieren. 'Ik zou nooit een Amerikaanse film kunnen maken, ook al zou ik het proberen.'

De feiten
Geboren: 14 augustus 1945, Düsseldorf, Duitsland, als Ernst Wilhelm Wenders.

Actief als: regisseur, producer, acteur, schrijver, editor, cameraman, fotograaf. Bijzonderheid: is ook filmcriticus geweest, voor onder meer de Süddeutsche Zeitung en Der Spiegel.

Eerste film: Schauplätze (1967, 10 minuten). Eerste lange film: Summer in the City (1970).

Prijzen: Gouden Palm in Cannes voor Paris, Texas (1984 ), Grote Prijs van de Jury in Cannes voor In weiter Ferne, so nah! (1993), prijs voor beste regisseur in Cannes voor Der Himmel über Berlin (1987), BAFTA voor Paris, Texas (1985), Oscarnominatie voor Buena Vista Social Club (categorie beste documentaire, 2000), Juryprijs (Zilveren Beer) in Berlijn voor The Million Dollar Hotel (2000), Europese filmprijs voor beste regisseur voor Der Himmel über Berlin (1988).

Beste film
Paris, Texas (1984 ); prachtige roadmovie over man die na vier jaar afwezigheid zijn zoontje en vrouw opspoort. Ook zien: Der Himmel über Berlin (1987).

Slechtste film
The End of Violence (1997) of Land of Plenty (2004 ), waarover David Sneek in de Volkskrant schreef: 'Om zijn moralisme en ideeën over de moderne maatschappij uit te dragen, heeft hij zijn talent als filmmaker steeds verder opgeofferd.' Ook Million Dollar Hotel is volgens Mel Gibson - die een hoofdrol speelt in de film - geen aanrader: hij vond de film 'as boring as a dog's ass'.

Handelsmerk
Aan Wenders' films is een duidelijke voorliefde voor Amerikaanse westerns en roadmovies af te zien. Landschappen en stadsgezichten spelen een grote rol en zijn minstens zo belangrijk als de acteurs en de verhaallijn. Opvallend is het gebruik van muziek , zoals Ry Cooders slide-gitaar in Paris, Texas en de muziek van U2 in onder meer Million Dollar Hotel. Met Cooder werkte hij opnieuw samen voor de documentaire Buena Vista Social Club. Zijn films gingen lange tijd over zoekende , vervreemde personages; daarvoor is in zijn recente werk moralisme en een hang naar spiritualiteit in de plaats gekomen. Dat laatste houdt duidelijk verband met Wenders' terugkeer naar de katholieke kerk.

Wenders over Wenders
'Pas bij mijn vierde film, Alice in den Städten (1974), zag ik mezelf als filmregisseur. Tot dan had ik mezelf altijd een schrijver genoemd. Ik weet het moment nog precies. Toen we de film opnamen in New York, schreef ik me in in een hotel op 81st Street, en als beroep vermeldde ik ' filmregisseur'. Het leek belachelijk, maar sindsdien is dat wat ik ben.'
( Double Take Magazine, 2001)

'Ik heb nooit films gemaakt met het idee er geld aan te verdienen. Ik maak films omdat ik een verhalenverteller ben en omdat ik van landschappen en personages hou, en omdat ik iets wil ontdekken dat essentieel en noodzakelijk is om op een bepaalde plek te vertellen.'
( OutNow, 2005)

'Ik ben nooit zo gek geweest op 'sex and violence', ik hield meer van 'sax and violins'.'
(New York Times, 1999)

'Mijn films zijn bedoeld om tot leven te komen in de hoofden van de kijkers. Daarvóór zijn ze nog incompleet. Ik zie films net als boeken; het verhaal zit altijd tussen de regels, in je verbeelding. De klassieke Amerikaanse en Europese films nodigen je uit om jezelf erin te plaatsen, je te laten dromen. Dat gebeurt nu steeds minder. Veel films zijn alleen maar amusement: wat je ziet is wat je krijgt. Voor je eigen verbeelding is geen plek meer.'
(Naked Punch, 2005)

'In de twintig jaar dat ik niet naar de kerk ging, was vervreemding het belangrijkste onderwerp van mijn films. Ze gingen over onderweg zijn, een soort pelgrimstocht, op weg naar een soort begrip. De meeste van die personages wisten niet wat ze zochten. En omdat de bestemming zo onzeker was, werd het onderweg zijn zelf het onderwerp. Terugkijkend zie ik mezelf als een pelgrim die niet meer in het voorgeschreven pas geloofde, maar nog wel geloofde dat ik op de weg moest blijven. Dat moest ergens toe leiden, als ik het maar volhield.'
( The Best Christian Writing 2004, boek)

'Ik ben een Duitser in mijn ziel en Europees in mijn hart en hoofd. Ik zou nooit een Amerikaanse film kunnen maken, ook al zou ik het proberen.'
(Website eu2003.gr, 2003)