Wie de film Vera Drake gezien heeft en zich afvraagt hoe het toch kan dat Drake en de andere personages zo levensecht overkomen - waardoor de gebeurtenissen ook zo hartverscheurend zijn - moet de 'making of' op de dvd maar eens bekijken. Daarin wordt de buitengewone werkwijze van regisseur Mike Leigh uitgelegd, die tot zulke fantastische resultaten leidt.
Het geheim van Mike Leigh zit voor een groot deel in de voorbereidingen voor zijn films. Die duurden in het geval van Vera Drake zes maanden. Actrice Imelda Staunton, die het titelpersonage speelt, vertelt in een ruim 23 minuten durende 'making of' hoe dat ging.
In de film speelt zij een vrouw van ergens in de veertig, die getrouwd is met Stan en twee kinderen heeft. Tijdens de voorbereidingen, vertelt Staunton, ging zij met Leigh de levensloop van haar personage na vanaf haar geboorte. Ze bespraken uitgebreid wat voor jeugd Vera Drake had, hoe ze opgroeide en in wat voor tijd (de film speelt in de jaren vijftig).
Op het moment dat ze tijdens die voorbereidingen uitkwamen op de tijd dat ze een jaar of 18, 19 was, ontmoette Staunton de man met wie Vera Drake zal trouwen, die gespeeld wordt door Phil Davis. Deze Davis had op zijn beurt afzonderlijk met Leigh eenzelfde voorbereiding meegemaakt, waarbij zijn personage zich vanaf zijn geboorte had ontwikkeld. De acteurs leerden elkaar pas kennen op het moment dat hun personages elkaar leerden kennen, verliefd werden en trouwden. En even later leerden ze de acteurs kennen die hun kinderen spelen.
Dit alles gebeurde dus nog zonder camera's. Het geeft aan hoe grondig Leigh zijn acteurs zich laat vastbijten in hun rollen. Tijdens de maandenlange repetities waren ze ook nog bezig met veel researchwerk: ze bekeken filmmateriaal uit de periode waarin de film zich afspeelt, luisterden naar radioprogramma's en lazen zich suf.
Iets anders dat Staunton vertelt is even kenmerkend voor Mike Leigh. In de film komt de politie bij Vera Drake aankloppen op het moment dat het gezin-Drake een gezellig feestje aan het vieren is. Tijdens de repetities wisten de acteurs niet wat er bij die feestelijke scène zou gebeuren. Dus toen de agenten aanklopten bij de Drakes, was Staunton niet alleen verrast, ze voelde ook een hevige pijn in haar borst - ze voelde zich, zoals ze zegt, op dat moment voor 98 procent Vera Drake, en beleefde de schrik, de schok, de schaamte die haar personage toen voelde. De improvisaties voor deze scène, die zeven uur duurden, maakten zo'n indruk dat Staunton het zich allemaal maanden later, bij de opnamen, heel levendig kon herinneren - en de scène dus heel geloofwaardig kon spelen.
Leigh noemt de fictieve, maar levensechte wereld die hij oproept, een 'organische waarheid'. Hij heeft, samen met zijn acteurs, een fictieve geschiedenis zo echt gemaakt dat de camera het verhaal bijna als een documentaire kan registreren. Dat levert - zoals Secrets and Lies, All Or Nothing en Vera Drake bewijzen - geweldige films op.