Een aan lager wal geraakte, voormalige beroeps-honkbalspeler wordt coach van een kinderhonkbalteam in Bad News Bears, de nieuwe film van Richard Linklater waarin een botte Billy Bob Thornton zich van zijn komische kant toont. Linklater maakte ook fijngevoeliger films als Tape, Waking Life, Before Sunrise en Before Sunset. Portret van een regisseur voor wie de inbreng van anderen essentieel is: 'Ik maak een zandbak, en nodig anderen uit erin te komen spelen.'

De feiten
Geboren: 30 juli 1960, Houston, Texas ( Verenigde Staten). 

Actief als: regisseur, acteur, schrijver, producer, cameraman, editor.

Eerste film: Woodshock (1985), korte mini-documentaire over een popfestival in Austin, Texas.

Prijzen: Oscarnominatie in 2005 voor Beste Scenario voor Before Sunset; Zilveren Beer op het filmfestival van Berlijn in 1995 voor beste regisseur, voor Before Sunrise; prijs voor beste animatie-film op het Ottawa International Animation Festival in 2002, voor Waking Life; CinemAvvenire-prijs en speciale vermelding op het filmfestival van Venetië in 2001 voor Waking Life en Tape.

Beste film
 Before Sunrise (1995) en het vervolg Before Sunset (2004) vormen een klein wonder: films waarin bijna niets gebeurt - een jongen en een meisje ontmoeten elkaar, praten een dag lang eindeloos en raken verliefd - die toch van begin tot eind weten te boeien; waarbij in Before Sunrise de jeugdige overmoed amuseert en in Before Sunrise beider levenservaringen de tweede ontmoeting een bitterzoet randje geven. Ook zien: Slacker (1991), Dazed and Confused (1993), Tape (2001).

Slechtste film
The Newton Boys (1998), Linklaters eerste film die hij met een groot budget kon maken, is het waargebeurde verhaal van vier banken berovende broers, maar dat verhaal is niet sterk genoeg om de film te dragen.

Handelsmerk
De eerste films van Linklater vonden plaats over een periode van 24 uur; ook latere films als Tape, Before Sunrise en Before Sunset speelden zich binnen een periode van een dag af . Linklater toont zich vaak sterk in het neerzetten van een subcultuur (zoals in Slacker), een leeftijdsgroep (de scholieren in Dazed and Confused) of een momentopname van twee mensen (Before Sunrise, Before Sunset). Opvallend zijn de sterke, slimme en geestige dialogen in zijn films, die het niet van een sterke plot moeten hebben. Linklaters recente werk laat zich opdelen in tamelijk conventionele, luchtige films met licht-subversieve trekjes (School of Rock, Bad News Bears) en experimentelere films die visueel inventief zijn en filosofische vragen stellen (de met animatie-technieken gemaakte films Waking Life en A Scanner Darkly).

Linklater over Linklater
'Ik heb in Hollywood nooit meer dan een teen binnen de deur gekregen. Mijn teen is dan ook makkelijker weg te snijden dan die van anderen.'
(Reverse Shot, 2004)

'Het zien van Raging Bull van Martin Scorsese was cruciaal voor mij. Iedereen heeft wel zo'n film die je de ogen opent voor wat je allemaal met een film kunt uitdrukken. Ik zag die film als eerstejaars student. Het personage van Jake La Motta heeft mij echt achtervolgd - hij was zo echt, zo paranoïde en obsessief.'
(ArtForum, 1993)

'Het trieste van een filmliefhebber die zelf films gaat maken, is dat je denkt dat je alles of iedereen kunt zijn, dat je een film als die van Scorsese kunt maken. Maar als je het gaat doen, op een eerlijke manier, merk je dat je alleen maar jezelf kunt zijn, het alleen op jouw manier kunt doen. Je zit vast aan je eigen persoonlijkheid.'
(Reverse Shot, 2004)

'Ik maak elke film voor mezelf. Elke film kan je laatste zijn. Ik wilde Bad News Bears maken omdat het over honkbal ging, omdat ik een komedie wilde maken, omdat ik er veel lol mee zou hebben. Ik heb mijn carrière niet uitgestippeld. Je wilt dat alles wat je doet een succes is, omdat meer mensen het dan gezien hebben, ervan genoten hebben. Maar dat heb je zelf niet in de hand. Als je probeert een kaskraker te maken, wordt het waarschijnlijk een flop. Dat weet ik zeker.'
(Chud.com, 2005)

'Ik sla mezelf nooit op de borst en roep dat ik een 'Linklater-film' gemaakt heb. Ik ben degene die veel creatieve energie samenbrengt, meer niet. Dat is wat een regisseur doet. Daarom zit ik niet in mijn eentje in een kamer te schrijven. Ik hou ervan om met anderen te samenwerken. Ik maak een zandbak, en nodig anderen uit erin te komen spelen.'
(Reverse Shot)

'Eén van mijn helden is Rainer Werner Fassbinder, die drie of vier films in een jaar maakte. In 1970 maakte hij zeven films in één jaar. Hij kon dat doen. Hij was een spontane creatieve filmmachine . In Amerika kun je dat niet echt doen.'
(indieWIRE, 2001)