De feiten
Geboren: 30 november 1937, South Shields ( Engeland).
Actief als: regisseur, producer, acteur, schrijver, cameraman.
Eerste film: Boy and Bicycle (1965), 27 minuten durende zwartwit-film. Is op dvd uitgebracht als extra op de dvd van The Duellists (1977), Scotts eerste lange speelfilm.
Prijzen: Oscar in 2001 voor Gladiator (beste film), Oscarnominaties voor beste regisseur in 1992 voor Thelma & Louise, in 2001 voor Gladiator en in 2002 voor Black Hawk Down; prijs voor beste debuut op het filmfestival van Cannes in 1977 voor The Duellists; ereprijs (George Pal Memorial Award) van de Amerikaanse Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films in 2004 voor zijn hele oeuvre; oeuvreprijs van de BAFTA Awards in 1995; prijs van de London Critics Circle in 1992 voor Thelma & Louise.
Beste film
De invloedrijke cultfilm Blade Runner (1982) is één van de beste verfilmingen van het werk van science fiction-schrijver Philip K. Dick: een pessimistische maar met wrange humor doorspekte toekomstvisie waarin onder anderen Harrison Ford en Rutger Hauer schitteren. Ook zien: Alien (1979), Thelma & Louise (1991) en Gladiator (2000).
Slechtste film
1492: Conquest of Paradise (1992) is een saaie, bijna drie uur durende biografische film over Christopher Columbus, waarin Gérard Depardieu als Columbus hopeloos uit de toon valt.
Handelsmerk
Scott is een regisseur die bepaald niet aan één genre vastgebakken zit: hij maakte kostuumdrama's, science fiction, thrillers, een Romeinse spektakelfilm, oorlogsfilms, een misdaadkomedie en een feministische buddy movie. Wat elk van die films gemeen heeft, is dat ze visueel imponeren, door het opvallende camerawerk, de belichting en de art direction. Daar is aan af te zien dat Scott in het begin van zijn carrière veel - zo'n tweeduizend - commercials regisseerde . De meest gehoorde kritiek op Scotts films is dat ze inhoudelijk weinig substantieel zijn. Maar ook de minder goede films zien er in elk geval nog mooi uit.
Scott over Scott
'Ze zeggen dat ik te veel aandacht besteed aan het uiterlijk van mijn films, maar ik maak toch geen hoorspelen? Ik maak films waar mensen naar gaan kijken!'
(Tiscali.co.uk, 2003)
'Ik werk altijd als de gesmeerde bliksem, maar dat kan alleen door mijn ervaring. De laatste tien jaar werk ik steeds sneller. Dat is ook beter voor acteurs, want die willen het idee hebben dat ze vooruit gaan. Zelfs als een scène precies zo is als ik hem wil, vraag ik altijd aan de acteurs of ze er tevreden mee zijn voordat we doorgaan. Hun mening is erg belangrijk. Als ze nog een take willen, dan krijgen ze die, dat is ook veel sneller dan erover praten. Producenten kunnen je gek maken met zeveren over één scène. Dan denk ik: hou je kop, laten we gewoon draaien'.
(BBC, 2004)
'Elke keer als ik een film regisseer, zoek ik naar een nieuwe ervaring en een nieuwe betekenis. Er wordt wel eens gezegd dat er niets nieuws onder de zon is, dat er maar zeven originele ideeën bestaan. Dat klinkt een beetje deprimerend, maar het kan wel eens kloppen. Dus gaat het meer om de manier waarop je tegen de dingen aankijkt .'
(Interview, 2001)
'Ik vind seksscènes gênant. Ik ben een beetje preuts. Ik ben opgegroeid in een tijd dat je ouders er niet over praatten, ervan uitgingen dat je het zelf wel zou ontdekken. Mijn broer Tony houdt wel van seksscènes. Maar als je zulke scènes ziet, is het óf gegiechel óf wapperende gordijnen en wazige beelden. Dat vind ik nogal saai.'
(The Guardian, 2002)
'Bij Blade Runner was het publiek nog niet toe aan de visuele presentatie. Maar ik zag het daarna steeds meer terug. De videoclips op MTV werden donkerder , het regende er altijd in, de straten glommen, er kwam rook vanaf. Toen dacht ik: aha, het heeft eindelijk weerklank gevonden.'
(Interview, 2001)
'Je kunt nu eenmaal niet een hoop geld krijgen en verwachten dat je er mee mag doen wat je wilt, zonder dat er een zeker toezicht op zit. Dat heeft mij nooit in de weg gezeten. Als je kijkt naar de director's cut van Blade Runner: die is in feite niet zo anders dan de eerste versie die in de bioscoop kwam. Er zijn misschien twee of drie minuten anders. De ruzies die ik over die film had met de studio, kwamen doordat ik iets ongewoons deed, en zij snapten het niet. Het ergerde mij dat ik constant vragen kreeg over wat ik aan het doen was, terwijl ik daarvoor al The Duellists had gemaakt, waarvoor ik een prijs in Cannes kreeg , en Alien, die insloeg als een bom.'
(The Guardian, 1999)
'Elke goede oorlogsfilm is een anti-oorlogsfilm.'
(Algemeen Dagblad, 2002)
'Als ze mij willen stoppen, zullen ze mij door het hoofd moeten schieten.'
(Empire, 2002)