Als kind zat Quentin Tarantino aan de buis gekluisterd voor haastig in elkaar geflanste Kung-Fu films. Als tiener liep hij Grindhouses af, bioscopen die doorlopend B-films vertoonden. Donderdag komt de zesde film uit van de geboren filmfreak Tarantino. Death Proof is opnieuw een ode aan vergane, gewelddadige celluloidrotzooi én aan een icoon uit vervlogen tijden: Kurt Russell.

De feiten
Quentin Jerome Tarantino, geboren op 27 maart 1963 te Knoxville, Tennessee. Actief als regisseur, acteur, scenarioschrijver en producent.

Prijzen: Oscar voor beste scenario en Oscar-nominatie voor beste regisseur voor Pulp Fiction (1995), BAFTA en Golden Globes voor beste scenario voor Pulp Fiction, Gouden Palm voor Pulp Fiction, Gouden Beer nominatie voor Jackie Brown (1998), Grammy Award nominatie voor de soundtrack van Kill Bill 2 (2005). Gouden Palm nominatie Death Proof (2007), Golden Eddie Filmmaker of the Year (uitgereikt door editors) voor Death Proof.

Beste film
Pulp Fiction (1995). Tarantino herdefinieerde met zijn tweede film in één klap alle filmgeweld. 'Tarantinesk geweld', een combinatie van ultieme gruwelijkheden met averechtse, banale dialogen of handelingen, is sinds Pulp Fiction een begrip. De film zette bovendien de sluizen open voor een stortvloed aan imitaties, waaraan nog altijd geen einde is gekomen.
Ook zien: alle andere films van Tarantino.

Slechtste film
Die moet er nog komen. Als iemand de Beste Slechtste Film Aller Tijden kan maken, is het Tarantino wel. Met zijn aandeel in Four Rooms (1995) nam hij daar al wel een voorschotje op.

Handelsmerk
Uitzinnig geweld wordt tegelijkertijd schaamteloos geëxploiteerd en verbazingwekkend getrivialiseerd. Als iemand tijdens een autoritje per ongeluk in het gezicht wordt geschoten, zullen de beulen daarna toch ook de met botsplinters en stukjes hersenen bezaaide achterbank moeten schoonschrapen (Pulp Fiction). Tarantino weet zijn creatieve geweldsexplosies zo oogstrelend in beeld te brengen en met hilarische dialogen (of muziek) te serveren, dat hij pulp tot hogere filmkunde verheft. Niet in de laatste plaats ook door de ontelbare verwijzingen naar andere films.

Halfvergeten iconen uit de jaren zeventig worden bij Tarantino nieuw filmleven ingeblazen: John Travolta (Pulp Fiction), David Carradine (Kill Bill) en Kurt Russell (Death Proof).

Tarantino over Tarantino
'Ik voel me meer een romanschrijver dan een scenarist: van plotschema's of dramaturgische concepten wil ik niets weten. Liever laat ik een personage een ander personage totaal onverwacht neerknallen. En met totaal onverwacht bedoel ik: ook voor mij totaal onverwacht.'
(Cinema.nl, 2004)

'Ik ben opgegroeid met allerlei verschillende films. Ik voel me aangetrokken tot veel verschillende genres en veel verschillende verhalen. Als ik naar films kijk, dan maak ik een film in mijn hoofd die niet helemaal lijkt op wat ik zie. Ik haal de dingen eruit die ik leuk vind en mix die met dingen die ik nog nooit gezien heb.'
(BBC, 2003)

'Een meisje zond me een keer een blik tennisballen, samen met een foto en een briefje waarin stond: "Nu heb je de ballen, bel me." Dus ik belde, maar ze bleek in St . Louis te wonen en dat vond ik toch wat te ver weg."
(Playboy, 2003)

'Een groot deel van de muziek heb ik al in mijn hoofd als ik begin met schrijven . Maar ik voeg de liedjes nog niet toe aan het script, want dan vragen de artiesten meer geld. Als ik al een liedje vermeld in het script, dan is dat het verkeerde liedje. Dan zeggen we tegen de artiest: "Weet je, je bent eigenlijk de tweede keus, we wilden eigenlijk The Judds!"
(The Guardian, 1998)

'Ik had graag Casino Royale willen maken, samen met Pierce Brosnan. Maar toen ik hoorde dat Pierce Brosnan geen Bond-films meer zou maken, gooide ik dat idee gelijk weg. Ik vond het boek Casino Royale altijd al heel goed en in de loop van de tijd heeft Pierce ook wel bewezen dat hij de James Bond van deze generatie is.'
(Filmfocus.co.uk, 2007)

'Ik ben geen grote fan van CGI. Als het goed gedaan wordt ziet het er fantastisch uit. Dat de Titanic zonk was overweldigend, echt magische cinema. Maar nu wordt het te vaak gebruikt, zelfs bij autoachtervolgingen die in de jaren '70 nog gewoon echt gedaan werden. Als je zulke dingen met CGI doet die eerder al echt gedaan zijn, dan imponeer je mij niet.'
(The Guardian, 2003)

'Mijn G.I. Joe-poppen hadden pech, ze waren min of meer veroordeeld tot zelfmoordmissies. Ik was best wel een klootzak , als ze een been verloren kon me dat geen f*ck schelen. Een arm kwijt? Iets anders geamputeerd? Het interesseerde me geen f*ck. Kreupelen kunnen net zo goed vechten als ieder ander. Goed, als er een doormidden brak, dan mocht ie met pensioen. Ik had niet genoeg fantasie om ze dan alsnog door te laten vechten.'
(Yesterdayland, 2005)

'Ik heb altijd gedacht dat ik het zou maken. Ik had alleen niet gedacht dat ik al op het punt zou komen waar ik zou willen zijn na twee films. Maar ik heb altijd al succes willen hebben. Hoe meer succes je hebt, hoe meer macht je hebt. Ik hoef geen grote acteur over te halen om mijn film voor elkaar te krijgen. En dat is echte macht, dat je geen Tom Cruise of Tom Hanks nodig hebt om er voor te zorgen dat je film gemaakt wordt.'
(New York Times, 1997)