Op Scherp: Ralph Fiennes

De feiten
Geboren: 22 december 1962, Ipswich, Sufflolk , Groot-Brittannië als Ralph Nathaniel Fiennes

Actief als: acteur, producer

Eerste film: Prime Suspect (1990)

Prijzen: werd twee keer genomineerd voor zowel een Oscar als een Golden Globe: in 1993 voor beste bijrol in Schindler’s List en in 1996 voor zijn rol in The English Patient , kreeg in 1994 een BAFTA voor Schindler’s List, won in 2005 de British Independent Film Award voor zijn hoofdrol in The Constant Gardener, kreeg in 1999 de European Film Award voor beste mannelijke hoofdrol in Sunshine

Beste film
The Constant Gardener. Fiennes is de perfecte acteur voor de rol van de eeuwig ingetogen diplomaat Justin Quale. Hoewel zijn personage zeer bescheiden is, geeft Fiennes hem toch een overtuigende intensiteit mee, die zich vooral uit na de dood van zijn vrouw. Samen met tegenspeelster Rachel Weisz vormt de acteur een innemend en zeer geloofwaardig koppel, dat vooral in de geïmproviseerde scènes goed uit de verf komt. Ook de moeite waard: The English Patient, Schindler’s List en Strange Days.

Slechtste film
The Avengers. ‘Ik vind het een hele eer om een echte flop op mij CV te hebben,’ zei Fiennes over deze belachelijke verfilming van de Britse tv-serie uit de jaren zestig. Gewapend met bolhoed en levensgevaarlijke wandelstok vormt de acteur, samen met een in leer gehulde Uma Thurman, het Britse spionnenduo John Steed en Emma Peel. Zelfs de overdaad aan special effects kan niet verhullen dat er een totaal gebrek aan chemie is tussen de twee. De dialogen tussen het stel zijn tam en fantasieloos, en Fiennes’ Steed is zouteloos en ongeïnspireerd. Geheel terecht werd de acteur voor deze rol genomineerd voor twee Razzies: voor slechtste acteur en slechtste koppel. Ook mijden: Red Dragon en Maid in Manhattan.

Handelsmerk
De acteur is vaak te zien als personages die op het eerste gezicht ingetogen en beleefd lijken, maar onverwacht kunnen knappen. Zo speelde hij de zeer onberekenbare seriemoordenaar Francis Dolarhyde in Red Dragon. Veelvuldig gaf Fiennes gestalte aan andere gewetenloze schurken, zoals Nazi-commandant Amon Goeth in Schindler’s List en Lord Voldemort in Harry Potter. Fiennes staat bekend als een zeer toegewijd, gepassioneerd acteur. Zo kwam hij voor zijn rol in Schindler’s List 15 kilo aan en werkte hij wekenlang aan zijn spierbundels voor Red Dragon. De acteur heeft een karakteristieke stem, die hij dan ook een aantal keer aan animatiefilms leende (oa Wallace and Gromit en The Prince of Egypt).

Ralph Fiennes over Ralph Fiennes
‘Ik vind het belangrijk dat ik me gelukkig voel bij het werk dat ik heb gekozen. Ik ben begonnen in het theater. Dat heb ik vijf jaar gedaan. En toen ik besloten had dat ik acteur wilde worden dacht ik ook alleen aan het theater. Het is gewoon nooit in me opgekomen dat films en Hollywood in mijn leven zouden komen, omdat ik dacht dat het te ver van mijn bed stond. Toen wilde ik alleen maar acteur worden omdat ik een Shakespearefan was.’
(Dark Horizons, 2005)

Over de politiek in The Constant Gardener: ‘Ik heb mijn ideeën over wat er aan de hand is. Ik vind het niet zo’n goed idee als acteurs hun positie gebruiken om hun ideeën tentoon te spreiden, tenzij ze extreem goed geïnformeerd zijn. Maar zoals iedere wereldburger, heb ook ik wat politieke ideeën. Echt waar.’
( CHUD.com, 2005)

‘Ik probeer niet te begrijpen waarom ik acteer. Ik weet gewoon dat ik het moet doen.’
(BBC, 2005)

Over The English Patient: ‘Ik zat uren in de make-up voor de scènes waarin ik verbrand was. Tijdens het draaien kon ik niet veel bewegen of al mijn gezichtsuitdrukkingen gebruiken. Dit zorgde ervoor dat al mijn aandacht – en uiteindelijk de aandacht van het publiek – op mijn ogen en de tekst gevestigd was. Dat dwong me om echt te voelen hoe het was om in zo’n situatie te zitten, en om mijn aandacht te vestigen op wat belangrijk was. Raar genoeg voelde ik me juist meer betrokken bij het personage vanwege de lichamelijke beperkingen.’
(Whyy, 1996)

Over zijn voorbereiding op Red Dragon: ‘Ik heb veel getraind om het personage te worden, omdat hij in het boek werd omschreven als een bodybuilder. Hoewel ik niet zo groot en breed kon worden als een bodybuilder eigenlijk zou moeten zijn, probeerde ik zo veel mogelijk gewicht op de juiste plaatsen aan te komen. Het gewichtheffen wat ik uiteindelijk deed vond ik zelf indrukwekkend, maar dat was het niet in vergelijking met sommige jongens die ik wel eens in de fitnessruimte zie. Ik werkte met Paul McCawley. Hij zorgde ervoor dat Tom Hanks zoveel gewicht verloor voor Castaway. Het was een geweldige gozer die me twee uur per dag afbeulde.’
(Blackfilm, 2002)

‘Ik wind me wel eens op over mensen die over mijn privéleven schrijven, of erover speculeren. Het verbaast me niet, maar de mate waarin de pers bezig is met de privélevens van mensen vind ik wonderlijk en deprimerend. En soms maakt het me heel boos dat kranten zichzelf als moraalridder presenteren.’
(El Stepho, 1997)

‘Ik schroom niet om tijdens het draaien suggesties te doen. Er zijn veel dingen waarover ik wil praten en veel dingen die ik te bieden heb. Ik denk dat je het je niet kunt veroorloven om tijdens het draaien je mond te houden. Ik bedoel, allereerst is het niet zo heel raar om ideeën over iets te hebben. En ten tweede is er maar één dag om één scène te draaien, en je krijgt geen tweede kans. Je moet zeggen “Dit is wat ik voel. Dit is wat ik denk. Mag ik dat proberen” Ik heb zelden een enorme confrontatie meegemaakt.’
(About. com: Hollywood Movies, 2006)

Over het naar zichzelf kijken in films : ‘Het is vreemd, het is vergelijkbaar met de spiegel in de ochtend. Sommige dagen ben je blij met wat je ziet, andere dagen niet. Meestal is het een goed teken voor een film als ik het niet vervelend vind om mezelf te zien acteren. Maar het is wel dé reden om in het theater te spelen, dan heb je dat gedoe niet . Je voelt je vrij wanneer je weet dat er geen camera op je gericht staat. Dat is voor mij een van de moeilijkste dingen tijdens het draaien: doen of de camera niet bestaat.’
(Out Now, 2005)