Ondanks dat Jeff Bridges al decennialang actief is als acteur, memorabele en veelzijdige rollen speelde en grote internationale onderscheidingen in ontvangst mocht nemen, zal hij voor altijd geassocieerd worden met The Dude, het legendarische karakter uit The Big Lebowski. In de rubriek Op Scherp een portret van de man die begin deze maand, voor zijn hoofdrol in Crazy Heart, eindelijk zijn eerste Oscar in ontvangst mocht nemen.

De feiten
Geboren: 4 december 1949, Los Angeles, VS.

Actief als: acteur, musicus, producent.

Eerste film: The Company She Keeps (1950). Bridges staat niet op de aftiteling vermeld, maar is te zien als een weeskind op een treinstation.

Prijzen: ontving vijf Oscarnominaties (The Last Picture Show (1971), Thunderbolt and Lightfood (1974 ), Starman (1984), The Contender (2000) en Crazy Heart (2009)); werd vier keer genomineerd voor een Golden Globe (Starman, The Fisher King (1991), The Contender en Crazy Heart); won in 2010 een Oscar, Golden Globe en diverse prijzen van critici voor zijn hoofdrol in Crazy Heart. Ontving in 2004 een Career Achievement Award van de National Board of Review en een Lifetime Achievement Award op het filmfestival van San Sebastián.
 
Beste Film
Hoewel hier een reeks films op te noemen valt, verdient zijn vertolking van het personage The Dude uit The Big Lebowski (1998) een speciale vermelding. Op fenomenale wijze brengt Bridges het op het oog stoïcijnse en wereldvreemde personage, dat voortdurend rondloopt op badslippers , voorzien van slecht kapsel en foute kleren, tot leven. Het is vooral zijn uitstekende gevoel voor timing en mimiek waarmee hij de show weet te stelen. The Dude is inmiddels uitgegroeid tot een ware cultheld; in de Verenigde Staten zijn er maandelijks festivals (Lebowski Fest) waar honderden mannen net als The Dude in een veel te lange korte broek en met slonzig haar in de weer gaan met bowlingballen en bier. 

Slechtste film
Bridges zelf is eigenlijk nooit reden een film neer te sabelen, desondanks kon hij niet verhelpen dat de komedie The American Success Company (1980) aan de oppervlakte bleef hangen. Ook de ongrappige relatiekomedie Nadine (1987) zal weinig harten sneller doen kloppen.
 
Handelsmerk
Bridges is vooral op dreef als ‘buitenstaander’, personages die anders zijn dan de rest, op welke manier dan ook. Van de cynisch aangelegde The Dude in The Big Lebowski tot de eenzame country-zanger in Crazy Heart (2009): Bridges maakt van zijn karakters mensen van vlees en bloed. Hierbij heeft de acteur een breed scala aan technieken tot zijn beschikking. Is hij in The Fisher King (1991) ingetogen en subtiel, in The Vanishing (1993) schmiert hij er lustig op los als berekenende psychopaat.
 
Bridges over Bridges
‘Het gaat erom dat je met goede mensen werkt, met mensen die een goed verhaal hebben en dat verhaal op een eigen wijze willen vertellen. Film is een kunstvorm die gezamenlijk tot stand komt. Ik heb een rol nog nooit benaderd met de vraag of er voor mij wel genoeg in zit.'
(Cinema.nl, 2006)

‘Ik heb altijd geprobeerd om, wat karakterkeuzes betreft, zo vaak mogelijk 180 graden te draaien. Om het voor mezelf leuk te houden, maar ook om niet een specifiek personage te ontwikkelingen. Op die manier is het voor het publiek eenvoudiger om mij te zien als een karakter, en niet als een type.’
(Totalfilm.com, 2003)

(over het maakproces van een film) 'Het kan op papier perfect kloppen, op de set formidabel gaan, en uiteindelijk niets voorstellen. Het is hopen op een kus van de muze. Een onbekende, abstracte kracht. Maar wel uiterst democratisch: zelfs de grootste studio kan het niet kopen.'
(Cinema.nl, 2006)

(Over de opnames van The Big Lebowski) ‘Ik blowde niet toen ik op de set was. Het zou een geweldig excuus zijn geweest om high te worden. Maar dat is een les die ik wel geleerd heb. Werken ‘onder invloed’ gaat een aantal takes prima, maar je moet het een dag lang zien vol te houden en dat doet je uiteindelijk weinig goed. Dus voor The Dude ben ik vooral uitgegaan van mijn herinneringen. Ik was in mijn jeugd a bit of a pothead.’
(Totalfilm.com, 2003)

(over de cultstatus van The Big Lebowski) ‘Ik vind het geweldig. Het is vooral zo bevredigend omdat er niet zo veel met de film gebeurde toen hij uitkwam. Maar toen werd het een grote hit in Europa (…) Ik ben naar een van die festivals (Lebowski Fest, -red.) geweest. Het was mijn Beatles -moment, acterend voor een zee van Dudes, schreeuwend van opwinding.’
( Incontention.com, 2009)

(n.a.v. zijn gewoonte een fotoboek te maken van de set) ‘Mensen die aan films werken, lijden een bestaan dat op herinneringen is gebaseerd. Elke keer bouw je een soort familie op, en na een paar weken ga je weer uit elkaar - vaak voor altijd. De boekjes die ik maak zijn een poging die vluchtigheid vast te grijpen.’
(Cinema.nl, 2006)