De Nederlandse première van de 3D-animatiefilm Dr. Seuss´ De Lorax en het Verdwenen Bos werd georganiseerd in samenwerking met het Wereld Natuur Fonds. Eerder werd ook Nationale Boomplantdag al geannexeerd; samen met het pluizige, oranje beestje met een enorme gele snor en dito wenkbrauwen dat de hoofdrol speelt, plantten de stemacteurs Frits Lambrechts en Helga van Leur een boom. Alles voor het goede doel, natuurlijk!

Dr. Seuss’ The Lorax / Dr. Seuss´ De Lorax en het Verdwenen Bos is een vrije verfilming van het gelijknamige kinderboek van de Amerikaanse schrijver en illustrator Theodor Seuss Geisel uit 1971, een ecologische wake-up call over een bijzondere bosbewoner die in vroeger tijden het bos beschermde, maar spoorloos is verdwenen. Bomen zijn er ook niet meer. Of preciezer: er zijn alleen nog plastic bomen, die met een afstandsbediening de kleur van ieder gewenst seizoen kunnen krijgen. De hele wereld is van plastic; frisse lucht wordt verhandeld in plastic flessen – tegen woekerprijzen.

In deze plastic wereld, die uiteraard wordt geregeerd door het grootkapitaal, zet de twaalfjarige Ted alles op alles om het allerlaatste bomenzaadje uit te laten komen. Niet omdat hij zich nu zo om het milieu bekommert, maar omdat hij in het gevlij wil komen bij de mooie Audrey, die wél heel erg van bomen houdt.

Op de 3D-animatie valt niet veel aan te merken, maar daar houdt het goede nieuws wel zo’n beetje op. De mierzoete, ingoede boodschap – zakenmensen zijn slecht, bomen zijn goed, één mens kan de wereld veranderen – ligt er ergerlijk dik bovenop in Dr. Seuss’ The Lorax. En de Lorax zelf speelt slechts een marginale rol in een verhaal in een verhaal in het verhaal. Hij klinkt precies hetzelfde als Takel, de roestige takelwagen uit Cars. Die was helemaal niet goed voor het milieu, maar in ieder geval wel grappig.