Denkend aan het recente The Broken Circle Breakdown, Les Géants, A perdre la raison en wat oudere titels als De helaasheid der dingen, Ex Drummer en Any Way the Wind Blows, verenigt Offline drie zaken waar Belgische films patent op hebben: gruwelijk vette soundtracks van lokale bands, kinderen waar iets mis mee gaat en mannen met baarden.

De film verhaalt over Rudy ( Wim Willaert), een kettingrokende Gentenaar van midden veertig die de draad van zijn gebroken leven oppakt na ‘een vrij lange congé’. Zo op het oog is Rudy het type ruwe bolster blanke pit. Een vakman die een ontwapenende liefde voor wasmachines aan de dag weet te leggen. Als huisdier houdt hij een gekooid vogeltje. Toch doet die wat vet aangezette symboliek niet geforceerd aan. Maar noem hem niet lief, want dan ontsteekt hij in woede: ‘Ge kent me nie!’
Zo blank is Rudy’s pit dus niet.

Rudy leren kennen, daar draait het om in Offline. En om hoe hij zich verhoudt tot zijn onverbiddelijke ex (Patricia Goemaere) en het troostmeisje Sweet Lips ( Anemone Valcke) dat hij online bezoekt. In de virtuele wereld ontwikkelt hij een intiem contact dat hij in het dagelijks leven maar niet weet te evenaren. Zeven lange jaren blijkt zijn ‘congé’ te hebben geduurd. Maar waarvoor? Is een nieuwe start maken wel mogelijk na een misstap die zo desastreus was dat hij schier onvergeeflijk is? Hoe voorkomt de stroef communicerende Rudy dat hij in zelfhaat verzuipt?

Offline is het zelfverzekerde speelfilmdebuut van Peter Monsaert (1975), een filmmaker die zich na een aantal korte films de laatste jaren vooral met theater bezighield. Offline combineert sterk spel en een intieme sfeer met in dialect gesproken dialogen en een buitenwereld die uit parkeerplaatsen en hoogspanningsmasten bestaat. Monsaert wil soms iets te veel uitleggen en maakt wat veel omtrekkende bewegingen voor hij tot een slot komt. Niettemin knap weet hij van zijn zwarte sprookje serieus drama te maken. Met een breed geschakeerde, door Triggerfinger gemaakte soundtrack en een gezond gevoel voor ironie. Wie anders dan Motorhead-fan Rudy zou anders door de stad rijden in een reclamewagentje met daarop een levensgrote ‘droomvakantie’-plaat van een stralend gezinnetje?