Je kan niet echt van een come back spreken, want eigenlijk is acteur Matthew McConaughey nooit weggeweest, maar het is wel duidelijk dat de in 1969 in Texas geboren acteur zich de laatste tijd heeft afgekeerd van het grote geld (lees: romantische komedies) en heeft besloten in ‘echte’ films te gaan acteren.

Dat begon in 2011 met zijn rol als psychopathische sheriff met een voorliefde voor maagden in William Friedkins Killer Joe, McConaughey speelde vervolgens een masochistische journalist met een voorliefde voor ‘black cock’ in The Paperboy en een mannelijke stripper in Magic Mike, en is nu te zien als de mysterieuze zwerver Mud in Jeff Nichols ’ gelijknamige film.

Hoewel McConaughey de titelrol speelt en zijn Mud de katalysator van het verhaal is , volgen we in de film niet hem, maar de 14-jarige Ellis (Tye Sheridan). Die treft samen met zijn vriend Neckbone (Jacob Lofland) Mud aan op een eilandje in de Mississippi. Mud heeft iemand vermoord, maar – zo vertelt hij aan de jongens – alleen omdat hij zijn ex-vriendin Juniper (een overtuigend trashy Reese Witherspoon) wilde beschermen.

Ellis vertrouwt Mud, gelooft in diens liefde voor Juniper, en besluit hem te helpen bij zijn vlucht voor de politie en zijn pogingen weer met Juniper in contact te komen. Wat volgt zijn avonturen die Ellis’ kijk op het leven en de liefde ingrijpend zullen veranderen.

Want uiteindelijk gaat Mud (de film) bovenal over de liefde. Over de heerlijkheid van de eerste grote liefde – van Mud voor Juniper, van Ellis voor een oudere schoolgenote – en ook over de vergankelijkheid van die liefde – zoals tussen de ouders van Ellis, die in scheiding liggen.

Mud is de derde film - na de wraakfilm Shotgun Stories (2007) en de apocalyptische thriller Take Shelter (2011) – van de jonge Amerikaanse regisseur Jeff Nichols (1978 ). De in Little Rock, Arkansas, geboren regisseur maakt zijn films buiten Hollywood om. En laten we hopen dat dat zo blijft, want anders zou het persoonlijke en intieme karakter van zijn films snel kunnen verdwijnen. En zouden we nooit een film hebben gehad met zo’n aantrekkelijk onaantrekkelijke titel: Modder.