Kernexplosies, ninja's en (robot)samoerai, het is een lekkere verzameling voor Wolverine (Hugh Jackman) om zijn klauwen in te zetten.

Voor de zesde maal verschijnt Jackman als de gemuteerde superheld op het witte doek, terwijl regisseur James Mangold ( Girl, Interrupted, 3:10 to Yuma) probeert de complexiteit van zijn psyche bloot te leggen. Te midden van wat geweld uiteraard.

In deze episode, die gedeeltelijk gebaseerd is op de populaire Japan-saga uit de comics van Chris Claremont en Frank Miller, zien we hoe Wolverine uit zijn kluizenaarschap wordt gehaald door een mysterieuze zwaardvechtster. Ze neemt hem mee naar Japan, waar de stervende Yashida, die hij ooit gered heeft tijdens de atoomaanval op Nagasaki, hem een cadeau wil geven. Binnen het etmaal is Wolverine verstrikt geraakt in een familiedispuut en vecht hij tegen allerhande cool tuig.
 
De actie die daarbij komt kijken is relatief mild, vergeleken met andere recente superheldenfilms waarin volledige steden in puin werden achtergelaten ( Iron Man III, Man of Steel, The Avengers). Dat hoeft geen probleem te zijn, als het dan maar goed geregisseerd is. Alle ingrediënten voor een prachtig gevechtsfestijn zijn aanwezig, maar Mangold weet er niets meer van te bakken dan clichéactie, die nergens het niveau van degelijkheid ontstijgt.
 
Mangolds prioriteit ligt duidelijk elders. Hij probeert de mutant krampachtig psychologische diepgang te geven door in te zoomen op diens angsten en strubbelingen, en de pijn van een eeuwig, doelloos leven te tonen. Zo zien we droomsequenties waarin de door hem vermoorde Jean Grey ( Famke Janssen) in een hagelwit en overbelicht decor, gekleed in een sexy nachthemd, dingetjes in zijn oor fluistert. Ze zijn fraai geschoten, maar voelen aan als slechte wasmiddelreclames. De trage en saaie dialogen die hij verder voor dit doel in de film stopt, zijn zelfs nog vervelender, ze halen alle energie uit een op zichzelf interessant verhaal.
 
Het niveau van de X-Men-franchise fluctueert per titel, maar het lijkt erop dat hoe meer aandacht het Wolverine-personage krijgt, hoe minder spannend de zaken op alle fronten worden. Het is te hopen dat Bryan Singer, die de reeks met een paar sterke delen opende, met zijn voor 2014 geplande X-Men: Days of Future Past de zaken weer recht kan trekken.