Wat een briljant uitgangspunt: werkneemster Sandra is maanden overspannen thuisgebleven en wil weer gaan werken. Maar wat blijkt, terwijl ze weg was kwam het werk toch gewoon af, omdat de collega's een tandje hebben bijgezet. Als beloning krijgen die daarvoor een bonus van 1000 euro. En raakt Sandra haar baan kwijt.

Als het aan Sandra zelf gelegen had, was daarmee de kous af. Maar een collega van haar pikt het niet en eist een stemming. Inzet: de bonus versus Sandra mag haar baan houden. Waarna veertien van de zestien collega's voor hun bonus kiezen .

Exit Sandra, zou je denken. Maar omdat Sandra's collega's door de voorman onder druk zijn gezet om tegen Sandra te stemmen, komt er een nieuwe – geheime – stemming. Op maandag. Aangezien het vrijdagmiddag is, heeft Sandra nog precies één weekend de tijd, de twee dagen en één nacht uit de titel, om haar collega's op andere gedachten te brengen.

En daar begint zo'n beetje Deux jours, une nuit, de nieuwe film van de Waalse broers Jean-Pierre en Luc Dardenne. De Dardennes zijn eind jaren zeventig begonnen als documentairemakers en stapten eind jaren negentig over op fictie. Maar in hun sociaal-realistische drama's (waaronder veel bekroonde films als La promesseLe fils, en L'enfant) hebben ze altijd gestreefd naar een bijna documentaire-achtige aanpak. En dus werkten ze met handgehouden camera's, natuurlijk licht, en uitsluitend met niet-professionele acteurs.

In dat laatste begint verandering te komen. In hun vorige film, Le gamin au vélo, speelde de Belgische actrice Cécile de France mee, en in Deux jours, une nuit wordt de allesbepalende hoofdrol gespeeld door de Franse filmster Marion Cotillard (La vie en rose, De rouille et d'os, The Dark Knight Rises ).

Gelukkig maar, want Cotillard slaagt erin de effecten die de gesprekken met haar collega's hebben op Sandra heel subtiel en toch precies weer te geven. Het is zeer onwaarschijnlijk dat een niet-professionele acteur in staat was geweest om zo veel verschillende nuances te spelen.

En er is nog een verandering ten opzichte van het eerdere, nogal sombere werk van de Dardennes. Deux jours is ondanks het confronterende gegeven opvallend optimistisch van toon.

Net als Sandra weet de kijker niet wat het resultaat van haar pogingen zal zijn. En net als Sandra beseft de kijker uiteindelijk dat het eigenlijk ook niet om dat resultaat, maar juist om die pogingen gaat.

Meer over Deux jours, une nuit