Achttien jaar geleden bedachten Karen van Holst Pellekaan en Martin van Waardenberg vijf typetjes in een psychiatische instelling. Hun komische avonturen leverden een van de populairste kinderseries van de VPRO op, en dat succes werd in 2002 bekroond met Loenatik de Moevie. Ruim tien jaar later keert het getikte vijftal terug voor meer van hetzelfde in een nieuwe bioscoopfilm.

Kliniek Zonnedael blijkt gesloten en Bep Brul ( Karen van Holst Pellekaan), de Majoor ( Martin van Waardenberg), Fats ( Dick van den Toorn), Mevrouw de Haas ( Catharina Haverkamp) en Dr. Doolittle ( John Buijsman) zijn daarom noodgedwongen gereïntegreerd in de maatschappij. Dat levert een aantal geslaagde grappen op. Zo werkt Dr. Doolittle, die naar eigen zeggen een soort dierenfluisteraar is, aan de lopende band waar hij kipfilets moet inpakken, een scène die even tragisch als lachwekkend is. Maar het creëert tevens een paar pijnlijke momenten, bijvoorbeeld als blijkt dat de extreem lange Mevrouw de Haas in een illegaal Chinees naaiatelier werkt voor Lolf en Lolf. De humor schiet de gehele film alle kanten op en mist daardoor regelmatig doel. Als het wel raak is, is het meteen meesterlijk, zoals in alle scènes met Ton Kas in zijn bijrol als sullige agent.

De karikaturen lijken ditmaal allemaal net wat vetter aangezet, en in tegenstelling tot de vorige film , waarin de personages met hun angsten en dromen worstelden, blijven hun belevenissen oppervlakkig. Alleen zuster Ten Hoeven krijgt wat diepgang. Door het wegvallen van de zorg voor haar patiënten heeft ze geen structuur en doel meer in het leven. Ze is in therapie en heeft moeite met functioneren, tot ze in een romantisch subplot belandt rondom een weduwnaar met een rits kinderen. Ondertussen denken de loenatiks dat de zuster is ontvoerd en besluiten ze haar te gaan redden.

Voor de jongere kijkers, de grootste doelgroep, is er genoeg om van te genieten: achtervolgingen, helikopters, poep- en scheetgrappen, slapstick, alle elementen die de serie tot een succes maakten. Voor de oudere kijkers zal nostalgie overheersen, gecombineerd met zo nu en dan een lach en het gevoel dat er meer in had gezeten.

Meer over Loenatik, te gek!