Jim Hensons creaties zijn terug voor een vervolg op het door nostalgie gedreven The Muppets uit 2011. En Kermit en zijn kliek gaan direct verder waar hun laatste avontuur ophield. Terwijl op de achtergrond de klanken van de muzikale finale uit de vorige film nog zachtjes klinken, merken Stadler en Waldorf al op: ‘Disaster, it looks like they ordered a sequel’.

Zo erg als de bejaarde brompotten dat vinden is het niet, maar wat Kermit en Fozzy vervolgens zingen dekt de lading aardig: ‘We’re doing a sequel, that’s what they do in Hollywood, and everybody knows that a sequel’s never quite as good.’

Pluizige poppen, aanstekelijke liedjes, een lawine aan grapjes en een hele rits bekende acteurs en artiesten in bijrolletjes: in theorie zijn alle ingrediënten die het vorige deel zo’n succes maakten weer aanwezig. Toch ontbreekt er een belangrijke factor, en dat is – hoe ironisch dat in een door vilten wezens gedreven wereld ook is – menselijkheid. In The Muppets lijkt die achteraf gezien vooral te zijn geleverd door de nu ontbrekende Jason Segel. Hij was een drijvende kracht achter het opnieuw tot leven wekken van Hensons fantasie. Als coscenarist wist hij universele thema’s als opgroeien en je plek vinden in de wereld te verwerken in een ontroerend avontuur vol scherpe grappen.

Daarnaast gaven de personages van Segel en Amy Adams een warmte af die oversloeg op de rest van de cast, waardoor ook de poppen emotioneel tot leven kwamen. En dat is een behoorlijk verschil met nu . In Most Wanted gaan de Muppets op een Europese tour, maar ze hebben niet door dat Kermit is vervangen door zijn criminele dubbelganger Constantine, die de tour samen met Dominic Badguy ( Ricky Gervais) gebruikt om meesterkraken te zetten. Ondertussen moet de echte Kermit zien te overleven in een Siberisch gevangenenkamp.

In het flinterdunne script komen vooral de menselijke personages er karig van af; ze zijn vaak nog grotere karikaturen dan de pluizige beesten. Gervais weet nog wel iets te maken van zijn rol als niet al te snuggere slechterik, maar Tina Fey mag als Russische bewaakster enkel een vet accent opzetten, en Ty Burrell, een van de komische talenten die van Modern Family zo’n grote hit maakt, verpietert als slappe kopie van Inspector Clouseau.

Het weerzien met de Muppets zal voor fans altijd een plezier zijn, en ook Most Wanted is met vlagen uiterst vermakelijk, niet in de laatste plaats door de fijne liedjes van Bret McKenzie (Flight of the Conchords). Over de hele linie is dit deel echter net een niveautje minder dan zijn voorganger; zonder Jason Segel ontbreekt ook de magie van The Muppets.