Voormalig theateracteur Aydin is met zijn vrouw Nihal – jong, mooi, dienstbaar maar diepongelukkig – en zijn pas gescheiden, lethargische zus Necla vanuit Istanboel naar het straatarme Cappadocië in Centraal-Anatolië gekomen om het toeristenhotel van zijn overleden vader te runnen. 'Othello' heet het schitterende, uit de rotsen gehakte hotel, naar Shakespeare.

De zelfgenoegzame intellectueel – grijs, brilletje, een paar kilootjes te veel – zegt 'De geschiedenis van het Turkse theater' te willen schrijven, een alomvattende studie. Maar hij komt niet verder dan persoonlijke columns voor het lokale sufferdje, waarin hij iedereen de maat neemt. Verder beidt hij zijn tijd met tergende discussies met Nihal, Necla en met ondergeschikten en buurtbewoners die hem huurpenningen schuldig zijn.

Niemand is gelukkig, en niemand lijkt de ander zijn geluk te gunnen. De liefde tussen Aydin en Nihal is jaren geleden al verdampt; als ze elkaar met rust zouden laten, was de situatie in huis nog net draaglijk. Maar ze laten elkaar niet met rust. Terwijl de sneeuw naar beneden dwarrelt, blijven ze elkaar opzoeken. En op elkaar inbeuken, als uitgetelde boksers.

196 minuten duurt de messcherpe karakterstudie Winter Sleep; aan de meeste scènes lijkt geen einde te komen. Telkens als je denkt dat het niet erger kan, doet de ander er nog een schepje bovenop. En kantelen de verhoudingen weer een beetje; niets op moreel, ethisch en emotioneel vlak blijft onaangeroerd.

'Ik begrijp niet dat je het niet beu wordt altijd over hetzelfde onderwerp te schrijven,' bijt Necla , die niets liever doet dan Aydin bekritiseren, haar broer toe. 'Volharding is de enige manier om je te verdiepen in een onderwerp, om iets nieuws te creëren ,' antwoordt Aydin.

Regisseur Nuri Bilge Ceylan zou het zelf gezegd kunnen hebben. Hij ontleedt zijn personages tot op het bot, en biedt aldus inzicht in de problemen van het hedendaagse Turkije – van de gapende kloof tussen de stad en het platteland, tussen arm en rijk, intellectuelen en arbeiders.

Op het afgelopen festival van Cannes werd Winter Sleep – geïnspireerd door de verhalen van Anton Tsjechov, zoals ál Ceylans films geïnspireerd zijn door de verhalen van Tsjechov – dit voorjaar bekroond met de Gouden Palm (de prijs voor de beste film) en de prijs van de internationale filmkritiek. Het is meer dan terechte lof voor een filmmaker die met iedere film nóg beter lijkt te worden.