Een Braveheart met vrouwen, dat hadden Karen van Holst Pellekaan en Marnie Blok in gedachten toen ze het scenario schreven voor Kenau. Bewonderenswaardig hoge aspiraties, die door regisseur Maarten Treurniet werden overgenomen. Maar hoewel de film groots is opgezet, is Kenau geen episch meesterwerk geworden in de lijn van Mel Gibsons Oscarwinnaar, maar slechts een matig historisch drama over het beleg van Haarlem tijdens de Tachtigjarige Oorlog.

Het begin van de film is veelzeggend. De beelden van een eenzame meeuw die de camera langzaam naar Haarlem leidt, en de animaties die in het kort een inleiding geven over de oorlog tot dat moment, zijn best aardig om te zien, maar ook wel erg belegen. De introductie van Kenau Simonsdochter Hasselaer ( Monic Hendrickx), die we onder meer als enige het water in zien duiken om een drenkeling te redden, is vervolgens overbodig vet aangezet. Net als de eerste momenten van Kenau met haar dochters Gertruide ( Lisa Smit) en Kathelijne ( Sallie Harmsen).

De film wordt daarna gelukkig wel iets rechtgetrokken. Als de hel losbarst en het Spaanse leger de aanval inzet, ontpopt Kenau zich tot kloeke heldin; ze vecht moedig mee op de muren en bedenkt tactische meesterzetten om de vijand te slim af te zijn. Ondertussen moet ze, als een soort verre voorouder van Hendrickx' personage Carmen uit de serie Penoza, ook haar kinderen proberen op te voeden. Dat laatste levert geforceerd en obligaat drama op, dat enkel gered wordt van tenenkromming door het sterke acteerwerk van de betrokken actrices.

Tegen de onsubtiele regie en dialogen kan ten slotte echter geen acteerwerk op. Zo hebben de perikelen in het Spaanse tentenkamp, gebracht met zwoele muziek, flikkerend kaarslicht en bontgekleurde kostuums, meer weg van een boeketreeksboekje dan van een belangrijk moment uit de vaderlandse geschiedenis. Ook de actie, die toch een behoorlijk deel van de film beslaat, is niet het sterkste punt. Het is duidelijk dat Treurniet graag groots heeft willen uitpakken; hij maakte zelfs gebruik van software die werd ingezet voor de Lord of the Rings-films. Maar het spektakel mist de dynamiek en schaal om indrukwekkend te zijn, en de special effects zijn soms ronduit slecht.

Kenau blijft steken in goede bedoelingen. Het valt te betwijfelen of mensen na het zien van de film, zoals de burgemeester van Haarlem opriep te doen, hun pasgeboren dochters Kenau zullen gaan noemen.