'I love lamp.' 'I'm in a glass case of emotion.' 'Loud noises!' Allemaal onvergetelijke teksten uit Anchorman, het onevenwichtige maar uiterst grappige quotefestijn uit 2004. De komedie over een incompetent nieuwsteam groeide in de laatste tien jaar terecht uit tot een cultklassieker. Dit vervolg begeeft zich opnieuw op de grens tussen satire en surrealisme en is even losjes, grappig en aangenaam als zijn voorganger. Helaas ontbreken wel de briljante oneliners.

Het decor van San Diego in de jaren zeventig wordt ingeruild voor dat van New York in de jaren tachtig. Daar krijgt Ron Burgundy (Will Ferrell), na zijn ontslag bij de plaatselijke televisiezender en een geniale inzinking als presentator in Sea World, een tweede kans in de journalistiek. Hij wordt gevraagd mee te werken aan de  geboorte van de eerste 24-uursnieuwszender. Na zijn moeilijkheden met het vrouwelijke geslacht in het eerste deel, richt de sociale onhandigheid van Burgundy zich ditmaal op de gekleurde medemens. Daarnaast moet hij zichzelf ontwikkelen als vaderfiguur en is er zelfs ruimte voor wat licht maatschappij- en mediakritisch commentaar als hij per ongeluk het non-nieuws (live achtervolgingen, veel geschreeuw, weinig informatie) uitvindt.

De film komt wat aarzelend op gang, maar de strapatsen van Burgundy vinden hun schwung als de zoektocht naar zijn oude nieuwsmaatjes Brian Fantana ( Paul Rudd), Champ Kind ( David Koechner) en Brick Tamland ( Steve Carell) wordt afgesloten met een ridicule slo-mo van een camperongeluk . De humor kent onder leiding van Ferrell opnieuw vele vormen: absurditeiten en flauwigheden, slapstick, platte grappen, volslagen willekeurige opmerkingen en vooral heel veel improvisatie van de acteurs. Soms slaat dat pijnlijk dood, meestal is het amusant en regelmatig is het hilarisch.

Grootste troef is wederom Steve Carell als de onnozelaar Brick Tamland. Ditmaal krijgt de weerman een vriendinnetje genaamd Chani Lastnamé, een meisje dat Brick evenaart in stupiditeit en lieflijke charme (subliem neergezet door Kristen Wiig uit Bridesmaids). Samen beleven ze een haast dadaïstisch liefdesavontuur dat een eigen film zou verdienen.

Ferrell en regisseur Adam McKay, die al jaren een hecht duo vormen (Talladega Nights, Step Brothers, The Other Guys), schreven samen het script en laten natuurlijk een aantal hitelementen terugkeren. Zo mag Burgundy weer losgaan met zijn jazzfluit en is een groot deel van de film ingeruimd voor een gevecht waarin ploegen uit alle windstreken van het nieuws elkaar te lijf gaan. Aan die sequentie is goed te zien hoe populair Anchorman inmiddels is; grote namen stonden in de rij om mee te doen en dus flitsen Kirsten Dunst, Jim Carrey, Liam Neeson, Kanye West, Will Smith en Marion Cotillard in fracties van seconden over het scherm tijdens de epische slachtpartij.

Anchorman 2: The Legend Continues is ongestructureerd en schiet alle kanten op, en is daarbij een prettige combinatie van oud en nieuw in een vertrouwd jasje. Maar bij de baard van Zeus, wat missen we de potentiële quotes!