'Maar ik ben een vraag bij Triviant!' roept acteur Riggan Thomson met zichtbare wanhoop ergens halverwege het briljante acteursdrama Birdman. Thomson was ooit wereldberoemd als superheld Birdman en ziet de Triviantvraag als de bevestiging van zijn bestaan. En dat bestaan kan wel een beetje bevestiging gebruiken, want sinds hij bedankte voor Birdman 4 is Thomson als acteur in de vergetelheid geraakt.

Als de film begint probeert hij iets van de waardering van vroeger terug te winnen in het theater. Met zijn laatste centen probeert hij een stuk van Raymond Carver op de planken te brengen. Thomson regisseert en speelt ook zelf de hoofdrol. Maar voor het stuk in première kan gaan krijgt hij eerst te maken met zijn opstandige dochter, een verwaande tegenspeler, en vooral zijn eigen demonen .

Birdman is een film over acteren, over de vergankelijkheid van roem en over zelfrespect. Het is ook een bijtend commentaar op de huidige maatschappij, waarin je alleen nog bestaat als je trending bent op Twitter of geliked wordt op Facebook. En dan raakt de film ook nog eens aan grote thema's als ouderschap, persoonlijke integriteit en nalatenschap.

Birdman is ook een experiment. In vorm en geluid. Regisseur Alejandro González Iñárritu ( deze keer als Alejandro G. Iñárritu op de titelrol) vertelt het verhaal alsof alles werd opgenomen in één lange take. De camera van Emmanuel Lubezki (The Tree of Life, Gravity) volgt de personages op de voet en de film werd zo gemonteerd dat de verschillende scènes steeds naadloos in elkaar over lopen.

En niet alleen het beeld is opvallend in Birdman, ook de muziek. De score bestaat vrijwel uitsluitend uit nerveuze, jazzy percussieklanken. Gemaakt door jazzmuzikant en viervoudig Grammy-winnaar Antonio Sanchez, die de muziek improviseerde terwijl hij naar de film keek.

Maar Birdman is bovenal een acteursfilm, en dan vooral de film van acteur Michael Keaton, die perfect gecast is als de getroebleerde Riggan Thomson. Keaton – die eind jaren tachtig, begin jaren negentig wereldberoemd werd dankzij zijn rol als Batman in twee Tim Burton-films – raakte zelf in de vergetelheid en speelde tot Birdman vooral nog bijrollen. Thomsons verhaal is ook Keatons verhaal en is daarom alleen nog maar aangrijpender.

Dat vonden gelukkig ook de leden van de Academy, die Keaton nomineerden voor beste acteur. En niet alleen Keaton maakt kans op een Oscar; Birdman werd genomineerd voor in totaal negen beeldjes. Waarvan de belangrijkste zijn: beste film, regie, mannelijke hoofdrol (Keaton dus), mannelijke bijrol (Ed Norton, als Thomsons verwaande tegenspeler Mike Shiner), vrouwelijke bijrol (Emma Stone als Thomsons dochter Sam), scenario en camera. Wat mij betreft wint Birdman ze allemaal. Hoewel… JK Simmons (Whiplash) mag beste mannelijke bijrol ook winnen.