Ook al is hij jaren ouder en zij een getrouwde jonge moeder en lid van de chassidisch-joodse gemeenschap in Montreal, hun nieuwsgierigheid laat zich niet bedwingen. Ze leven beiden met onvervulde verlangens. Hij vindt het best moeilijk om zo vaak alleen te zijn, bekent hij; zij voelt zich opgesloten in het gereguleerde orthodoxe milieu. Maar gaandeweg compliceert regisseur Maxime Giroux dit motief. Waarnaar zijn ze ten diepste nieuwsgierig? Weten ze wel waar ze naar op zoek zijn?
Giroux is niet geïnteresseerd in een bevrijdende kus, die laatste ademstoot van romantische drama's. Félix et Meira is een verhaal over zoeken en aftasten, over toenadering en nabijheid, over elkaar passeren en lucht voelen bewegen en weten dat die ander dat deed. De nervositeit van niet weten wat er komen gaat. Om die spanning te versterken vaart de film op subtiele contrasten. De kou buiten, die de warmte en geborgenheid binnen beter laat uitkomen. De stilte in Meira's huis tegenover de muziek bij Félix. Ondanks de enorme afstand die ze moeten overbruggen, voelt niets vergezocht of geforceerd.
Jammer dus dat Giroux er nog een verhaallijn bij moest halen, zoals de scenariohandboeken blijkbaar dicteren. Want die voelt wél geforceerd. In dit geval is dat de moeizame relatie die Félix met z'n vader heeft, of liever: had, want de man sterft opvallend functioneel nadat de twee koningskinderen elkaar voor het eerst in een koffietent ontmoetten. Hebben ze de volgende keer tenminste iets om over te praten, ook al loopt Meira die eerste keer zwijgend weg. Ze mag vreemde mannen al niet in de ogen kijken, laat staan er een gesprek mee voeren. Maar allez, een lijdende man, die kan ze natuurlijk niet weerstaan.
Het is een dissonant, maar de film klinkt er niet vals door. Dat is vooral te danken aan de keuzes die Giroux later maakt. Als hij weer aan het wankelen durft te brengen wat net gegrond leek. Zijn Félix en Meira wel de zielsverwanten die ze dachten te zijn? Of hebben ze zich laten meeslepen door een illusie, een verlangen naar bevrijding? De uitdrukking is niet voor niks 'voor iemand vallen'. Daar kun je je mee bezeren.