Terwijl de tekenfilms, poppen, mokken, tassen en andere parafernalia van Beertje Paddington een zekere irritatie kunnen opwekken, zijn de oorspronkelijke boeken van oud-BBC-cameraman Michael Bond eigenlijk heel charmant. Toch was er – zeker buiten Engeland – niet direct veel reden om hoge verwachtingen te koesteren over een film rond de oer-Britse beer.

Ruim vijftig jaar na verschijning van het eerste Paddington-boek is die film er nu – een mix van 'live action' en computeranimatie – en zowaar: hij is hartstikke leuk.

Het verhaal blijft in grote lijnen trouw aan de verzinsels van Bond: het vriendelijke maar klunzige titelbeertje (met stem van Ben Whishaw) is geboren in 'donker Peru', waar hij zijn ouders verloor en door een tante op een boot richting Londen werd gezet. Daar kwam immers ooit een vriendelijke ontdekkingsreiziger vandaan, die de beren Engels leerde en van die lekkere marmelade achterliet.

Eenmaal in Londen wordt het beertje op treinstation Paddington (vandaar z'n naam) ontdekt door de familie Brown. Stijve vader Henry (Hugh Bonneville uit Downton Abbey) laat hem het liefst aan zijn lot over; lieve moeder Mary (Sally Hawkins) stelt voor hem toch tenminste tijdelijk onderdak te bieden. Intussen probeert een snode dierenopzetter (Nicole Kidman) Paddington te vangen om hem tentoon te stellen in het museum.

Regisseur en coscenarist Paul King treft precies de juiste toon. De warmte en milde humor van de boeken zijn intact gebleven maar ook effectief gemoderniseerd , met wat meer absurdisme, slapstick, Britse zelfspot en zelfs maatschappijkritiek, over de verkilde houding jegens vluchtelingen (als we zo'n ontredderd weesbeertje met open armen kunnen ontvangen, waarom dan geen anderen ?).

Het verhaal wordt met veel visueel vernuft verteld; er zijn minstens zo veel slimme beeld- als woordgrapjes, de animatie is vlekkeloos en de kleurrijke decors zouden niet misstaan in een film van Wes Anderson. Ook de acteurs begrijpen goed wat er van ze wordt verwacht: zelfs in de zotste situaties behouden ze hun stiff upper lip.

In Engeland ontstond wat ophef over de leeftijdkeuring van de film – er werd ouderlijk toezicht geadviseerd wegens onder meer grof taalgebruik en seksuele referenties . Onzinnig: er wordt één keer 'bloody' gemompeld en er is wat onschuldige lol rond een als vrouw verklede man. Wel moet gezegd dat Nicole Kidmans Cruella De Vil-achtige schurk voor de allerkleinsten best spannend kan zijn.