In de laatste dagen van het jaar vertellen recensenten van Cinema.nl over de 'perfecte kerstfilm'. Vandaag: Schatjes!

Een beetje vader ging deze maand samen met zijn kindertjes eigenhandig een kerstboom omhakken in Nationaal Park de Hoge Veluwe. Is niet erg, want de boswachters willen meer open ruimte creëren op de stuifzandgronden.

Dat je ook minder knus kan omgaan met bijl en kinderen bewijst Peter Faber in de ultieme Nederlandse familiefilm Schatjes! uit 1984. ‘Ik krijg jullie wel’, lispelt hij tegen het einde van de inktzwarte klassieker. In zijn handen prijkt een fors hakwerktuig en de bijl is niet bedoeld voor het vellen van een kerstboom. Faber sluipt door zijn eigen huis, op zoek naar zijn rebellerende kroost. ‘Zijn hier ook kindertjes? Beneden komen, etenstijd!’ vervolgt hij poeslief. Het huis is donker en Fabers opengesperde ogen lichten maniakaal op in het blauwige filmduister.

De camera van Theo van de Sande - inmiddels een beroemd cinematograaf in de VS - filmt omhoog vanaf heuphoogte waardoor de geflipte vader nog grotesker lijkt. Even later hakt Faber zich een weg door een deur richting zijn samenzwerende kinderen , slechts vier jaar na Jack Nicholsons identieke bijlscène in Stanley Kubricks winterse standaardwerk The Shining. ‘Hierrrr is Sjonnie!’ hoort de filmfan in zijn achterhoofd als Faber (John genaamd in de film!) door de deur breekt.

De film trok ruim een miljoen bezoekers en was daarmee één van de populairste Nederlandse films van de jaren tachtig. De regie, het scenario en het dreigende jaren tachtig gejengel op de Yamaha DX7 synthesizer werden verzorgd door Ruud van Hemert. Hij leverde ook het vervolg Mama is Boos!, de film waarin de ouders elkaar te lijf gaan. De les voor de kerst? Terreur van en tussen ouders werkt uitstekend voor het kweken van vrede en welwillendheid tussen de kinderen. Met of zonder bijl.

Lees ook de column over It's a Wonderful Life