Binnenkort op dvd: februari

Ted (Seth MacFarlane)
Knuffelbeer Ted kwam ooit tot leven dankzij een kerstwens van zijn baasje John. 25 Jaar later is het duo nog steeds onafscheidelijk, met een gezamenlijke voorliefde voor bier en pulp-tv. Hoeveel grappen kun je verzinnen rond een vloekende, zuipende teddybeer? Heel wat, blijkt uit dit speelfilmdebuut van regisseur MacFarlane, bekend van de anarchistische animatieserie Family Guy. Veel van die grappen draaien om scheten en piemels, maar er zijn ook intelligentere vondsten en hilarische slapstickscènes, die vooral overtuigen dankzij de vlekkeloze animatie van de beer.
Sterren: ***

Little Black Spiders (Patrice Toye)
Een handvol zwangere tienermeisjes wordt weggestopt op een zolder in een katholiek ziekenhuis, waar ze feitelijk fungeren als draagmoeders voor kinderloze stellen. De jonge meiden trekken naar elkaar toe, zetten zich af tegen de strenge hoofdzuster en proberen - als ze eenmaal doorkrijgen wat hen allemaal boven het hoofd hangt - te ontsnappen. Een soort: 'Picnic at Hanging Rock meets The Magdalene Sisters meets One Flew over the Cuckoo's Nest.' Maar niet zo goed.
Sterren: ***

Frankenweenie 3D (Tim Burton)
Tim Burton reanimeert een kort filmpje dat hij in 1984 maakte met echte acteurs en sleutelt het om tot 3D stop motion- animatiefilm. Hij distilleert zijn visueel kenmerkende stijl tot een subtiel macaber zwart-wit universum dat perfect aansluit bij het verhaal over een jongetje dat zijn hond via een experiment terugbrengt uit de dood. Frankenweenie is behalve grappig, mooi en spooky door de vele referenties naar klassiekers vooral ook een rijkgevulde hommage aan oude horror- en monstercinema.
Sterren: ****

Killing Them Softly (Andrew Dominik)
In New Orleans overvallen twee niet al te snuggere boeven in opdracht van een onbeduidende gangster een illegale pokeravond. Ze denken de schuld handig bij een ander in de schoenen te kunnen schuiven, maar hebben de zaak ernstig onderschat. Al snel worden ze opgejaagd door een ervaren huurmoordenaar (Brad Pitt). Stijlvolle, harde misdaadfilm van Dominik (The Assassination of Jesse James) is vaak spannend en geestig, maar uiteindelijk te kleurloos en prekerig (in z’n kritiek op Amerikaans optimisme) om echt indruk te maken.
Sterren: ***

De marathon (Diederick Koopal)
De veelvuldig bekroonde reclamemaker Diederick Koopal (‘Biertje?!’) verfilmde een tien jaar oud script van de oer- Rotterdamse cabaretier/acteur Martin van Waardenberg en Gerard Meuldijk tot een fijne tragikomedie, waarin vier ongetrainde Rotterdammers van het type ruwe bolster blanke pit de Marathon van Rotterdam dienen uit te lopen om hun slecht lopende garagebedrijf van een faillissement te redden. Er wordt aan gevloekt en gescholden dat het een lust is, de grappen zijn grof en talrijk, maar ook de traan komt vanzelf in deze slimme, Rotterdamse The Full Monty-variatie.
Sterren: ****

Nono, het zigzag kind (Vincent Bal)
Nono is de naam van een bijna dertienjarige jongen, zoon van een beroemde inspecteur, die op zoek gaat naar zijn moeder. Daarbij wordt hij geholpen door meestercrimineel Felix Glick en nachtclubzangeres Lola Ciperola. Bals film – zijn eerste na Minoes uit 2001! – wil een coming-of-age-verhaal zijn, maar mist daarvoor de emotionele lading. Wat overblijft is een fraai gefilmd avonturenverhaal vol markante personages, gespeeld door een geweldige cast. Met als klapstuk filmicoon Isabella Rossellini als de zwoele nachtclubzangers Lola Ciperola. ‘Whatever Lola wants… Lola gets’.
Sterren: ***

Dans la maison (François Ozon)
Lyceumleraar Germain leest een scherp opstel van leerling Claude over het ogenschijnlijk rimpelloze bourgeois gezin van een klasgenoot. Aangemoedigd door zijn mentor continueert de Pygmalionpuber zijn observaties en wurmt zich dieper in het gezin. Zijn speciale interesse geldt sensuele moeder Esther (Emmanuelle Seigner). Opwindende bewerking van Juan Mayorga’s theaterstuk koppelt meta-observaties over literatuur en kunst aan geraffineerd illusionistennummer rond het medium film. Tezelfdertijd cultiveert Ozon onverholen cynisch het voyeurisme en de manipulatie. Belezen theaterdier Luchini piekt als cultuurpessimistische boekenwijsneus met verborgen agenda.
Sterren: ****

Weekend (Andrew Haigh)
De introverte romanticus Russell en de extraverte cynicus Glen ontmoeten elkaar vlak voor sluitingstijd in een homoclub en belanden bij Russell in bed. Hoewel de twee totaal verschillend in het leven staan, blijkt hun nachtelijk avontuur voor beiden meer te betekenen dan zomaar een one night stand. Weekend is de tweede speelfilm van de Brit Andrew Haigh, die ook het scenario schreef en de montage deed. Het camerawerk is prachtig terloops, het acteren wonderbaarlijk naturel, en de thematiek uitermate relevant . Op het afgelopen IFFR terecht bekroond door de jongerenjury.
Sterren : ****