Hieronder vind je een overzicht van de belangrijkste dvd-releases van de komende maand.

10 maart:

Dumb and Dumber To (Bobby Farrelly, Peter Farrelly)
Komiek Jim Carrey scoorde in 1994 met Ace Ventura, The Mask en Dumb & Dumber de ene hit na de andere. Precies twintig jaar later zat zijn carrière behoorlijk in het slop. Maar in dit verrassend geslaagde vervolg op laatstgenoemde cultklassieker, waarin hij als leeghoofd Lloyd samen met zijn beste vriend Harry (Daniels) op zoek gaat naar diens dochter, is hij weer net zo leuk (en irritant) als in zijn gloriedagen. De onderbroekenlol is soms van bedenkelijk niveau, maar de chemie tussen Carrey en Daniels nog altijd onweerstaanbaar.
Extra's: That’s Awesome! The Story of Dumb and Dumber To: I Like it a Lot; The Beginning , Gotcha!; The Cameos, We’re gunna need some wheels; The Cars, That’s Commitment !; The Cast, That’s Insane!; The Editorial, Bloopers;The Stunts, There’s no diamond in here.
Sterren: ***

17 maart:

The Judge (David Dobkin)
Hollywoodgiganten Duvall en Downey Jr. spelen de hoofdrollen in dit zoete maar vermakelijke vader-zoon-vehikel dat ook nog een beetje rechtbankdrama wil zijn. Jammer genoeg raakt het komische en ook wel ontroerende gekwetter tussen vader en zoon overstemd in een sentimentele laatste akte, die bijna als een prequel voor een soap zou kunnen dienen, ware het niet dat Downey en Duvall zich daar niet voor lenen. Tenminste, dat hoop je dan maar.               Extra's: Getting Deep With Dax Shepard
Sterren: ***

Mees Kees op de planken (Barbara Bredero)
In Barbara Bredero's derde film in de serie moeten Mees Kees en de kinderen van groep zes een toneelstuk opvoeren. Helaas blijkt het een oubollig stuk waar ze geen woord aan mogen veranderen. Doen ze natuurlijk lekker toch. Mees Kees op de planken doet waarvoor de film gemaakt is, maar stilistisch had er best wat minder op veilig mogen worden gespeeld. Waar blijven de films waarin kinderen echt de belangrijkste personages zijn? Waarvan de titel niet naar een van de drie volwassenen verwijst, maar naar hen?
Sterren: ***

24 maart:

John Wick (Chad Stahelski, David Leitch)
Ouderwetse wraakfilm waarin voormalig huurmoordenaar John Wick (Reeves) zich op oorlogspad begeeft als een stel Russische gangsters zijn auto jatten en zijn hond vermoorden. En dat net nadat hij zijn vrouw begraven heeft. Stijlvol gechoreografeerde actiescènes ( regisseur Stahelski werkte lange tijd als stuntcoördinator) worden afgewisseld met de nodige cynische humor. Maar wat vooral beklijft is het gedroomde New York waarin de film zich afspeelt: een universum als uit een graphic novel, met als middelpunt een hotel waarin de volledige clientèle bestaat uit beroepscriminelen .
Extra's: Assassin's Code; Audiocommentaarregisseur; Calling in the Cavalry; Destiny of a Collective; Don't F*#% with John Wick; NYC Noir; Red Circle
Sterren: ****

Tom à la ferme (Xavier Dolan)
De nog maar 25-jarige Canadees Xavier Dolan maakte van het gelijknamige toneelstuk van Michel Marc Bouchard, over zelfhaat en homohaat, een broeierige thriller. Hij speelt zelf de rol van Tom, die bij de boerderij uit de titel arriveert voor de begrafenis van Guillaume, zijn geliefde. Maar het gezin wil niks weten van Guillaume's homoseksualiteit. Dolan (Laurence Anyways) overtreft zichzelf met deze suspensethriller vol opgekropte frustraties en seksuele verlangens en heeft de belofte van zijn talent eindelijk ingelost.
Sterren: ****

Wiplala (Tim Oliehoek)
Producent Bos Bros gaat gestaag verder met het verfilmen van het oeuvre van Annie M.G. Schmidt. Haar Wiplala stamt alweer uit 1957 en is behoorlijk gemoderniseerd, zij het minder ingrijpend dan eerder bijvoorbeeld Abeltje. De grote lijnen zijn ongewijzigd: de driekoppige familie Blom wordt door het wezentje Wiplala (Weisz) verkleind tot kabouterlengte en beleeft met hem doldwaze avonturen in Amsterdam. Regisseur Oliehoek (Vet hard, Chez Nous) kan goed uit de voeten met de actie en special effects, maar het drama overtuigt minder. Daardoor ontbreekt het de vermakelijke familiefilm uiteindelijk aan magie.
Sterren: ***

Mommy (Xavier Dolan)
In vijf films creëerde de nog maar 25-jarige Dolan een volstrekt eigenzinnige niche van hyperpersoonlijk melodrama, gemodelleerd naar een even persoonlijk gevoel voor schoonheid. In Mommy vallen vorm en inhoud voor het eerst helemaal samen. Hoofdpersoon Steve (schitterend gespeeld door Antoine-Olivier Pilon) is een jongen met orkaankracht tien, die alles en iedereen optilt maar ook weer mee naar beneden sleurt. Net als Steve drijft deze weergaloze film op een kolkende onderstroom van tegenstrijdige en verwarrende emoties.
Sterren: *****

Mr. Turner (Mike Leigh)
Aangrijpende biopic over de Britse schilder William Turner (1775-1851), die - blijkens deze film - even briljant als contactgestoord was. Acteur Timothy Spall speelt de rol van zijn leven als de getormenteerde schilder, die zich in gezelschap soms zo ongemakkelijk voelt dat hij alleen nog maar kan grommen. Zoals bij alle films van Leigh werd er maandenlang gerepeteerd voordat met de opnamen begonnen werd. Het resultaat is dat alle personages levensecht zijn en Mr. Turner nooit voelt als een stoffig kostuumdrama.
Sterren: ****