1. The End of the Tour
(USA, James Ponsoldt)
Weinig meer dan een serie gesprekken tussen journalist David Lipsky en schrijver David Foster Wallace. Maar wat voor een gesprekken! Sublieme cinema.

2. Birdman
(USA, Alejandro González Iñárritu)
Vrijwel alles aan deze Grote Oscarwinnaar is briljant, van het knetterende spel tot de geïmproviseerde score, de montage (lijkt in één take opgenomen) en Emmanuel Lubezkis hyperrealistische camerawerk.

3. Mad Max: Fury Road
(AUS/USA, George Miller)
Een in bloed, zweet en olie (en moedermelk) gedrenkt woestijnepos dat zijn weerga niet kent. Charlize Theron zet een onweerstaanbare heldin neer.

4. Le tout nouveau testament
(B/F/L, Jaco Van Dormael)
God woont in Brussel en blijkt een chagrijnige hufter te zijn. Intelligente en wonderlijke komedie, die niet alleen hilarisch maar ook prachtig kwetsbaar is.

5. Son of Saul
(H, László Nemes)
Iets teveel nadruk op de plot waardoor het nogal eens ongeloofwaardig wordt, maar verder is Nemes' verbeelding van Auschwitz afgrijselijk, grensverleggend en onvergetelijk.

6. Timbuktu
(F/MRT, Abderrahmane Sissako)
Mauritaniër Sissako gaat moslimextremisten in Mali te lijf met muziek, dans, humor en een voetbalwedstrijd zonder bal. Een beter filmisch antwoord op de wereldwijde terreur is er niet.
   
7. Black Coal
(CHN, Diao Yinan)
Meesterlijke whodunnit over een oud-rechercheur die in een kil Chinees provinciestadje een serie moorden onderzoekt. Heerlijk absurdistisch, met als hoogtepunt één van de lompste schietpartijen uit de filmgeschiedenis.

8. The Tribe
(OEK/NL, Miroslav Slaboshpitsky)
Grimmige arthouse-thriller gesitueerd in een doveninternaat, waar een gewelddadige bende de scepter zwaait. Gesproken in gebarentaal en zonder ondertiteling, met als resultaat een vervreemdende, intrigerende en volstrekt unieke filmervaring.

9. Les combattants
(F, Thomas Cailley)   
Eigenzinnige romcom met apocalyptische ondertoon, over stapelverliefde jongen die een eigenaardig meisje (prachtrol van Adèle Haenel) volgt naar trainingskamp van het leger. Romantisch zonder zoet of voorspelbaar te zijn.

10. Bridge of Spies
(USA, Steven Spielberg)
Bedachtzame spionagefilm die oproept tot verdraagzaamheid, met Tom Hanks in een prachtig Hanksiaanse rol als stem van rede en rechtvaardigheid.

11. Citizenfour
(USA/D/GB, Laura Poitras)
Niet de beste film van het jaar, deze Oscarwinnende documentaire over klokkenluider Edward Snowden, maar wel de belangrijkste. Even verontrustend als spannend.

12. Er ist wieder da
(D, David Wnendt)
Gezien in een Duitse bioscoop, waar het publiek anderhalf uur plat lag van het lachen, om vervolgens stil en verslagen huiswaarts te keren. Zoals het hoort bij een satire .

13. A Most Violent Year
(USA, J.C. Chandor)
Indringende karakterstudie gesitueerd in het New York van 1981, het meest gewelddadige jaar uit de geschiedenis van de stad. Mooie rol van Oscar Isaac, die zich wederom één van de fijnste acteurs van het moment toont.

14. Turist
(ZWE/F/N, Ruben Östlund)
Östlund, briljant observeerder van menselijk (wan)gedrag, flikt het weer met deze geweldige vertelling over een vader die tijdens een lawine zijn gezin in de steek laat. Pijnlijk ongemakkelijk.

15. While We're Young
(USA, Noah Baumbach)
Baumbach zet zowel de hipsters als zijn eigen generatie voor schut in een heerlijk wrange komedie. Tevens beste kotsscène van het jaar.

16. Song of the Sea
(IER/DK/B/L/F, Tomm Moore)
De Europese animatiefilm is aan een imponerende opmars bezig, en dit bijzonder fraai getekende sprookje uit Ierland is de nieuwe vaandeldrager.

17 . Slow West
(GB/NZ, John Maclean)
Oogstrelende western waarin de Schotse nieuwkomer Maclean Shakespeare verweeft met het Wilde Westen. Vol prachtzinnen als: 'In a short time, this will be a long time ago'.

18. Our Little Sister
(J, Hirokazu Kore-eda)
Grootmeester van het familiedrama Kore-eda gaat verder op zijn gemoedelijke toer met een liefelijk verhaaltje over vier samenwonende zussen. Niet zijn beste, wel weer heel goed.

19. Schneider vs. Bax
(NL, Alex van Warmerdam)
Gouden Kalf -winnaar Gluckauf was prachtig, maar mijn favoriete Nederlandse film van het jaar was toch deze bizarre 'western in het riet'. Vanwege de vileine dialogen en het kunstmatige sfeertje.

20. Dope
(USA, Rick Famuyiwa)
De zoveelste Amerikaanse opgroeikomedie, maar dan wel boordevol volstrekt unieke personages. En het heeft nog wat zinnigs te melden ook.