Welke films maken de tongen los op het IFFR 2015? In deze serie lichten we een aantal opvallende producties uit. Met commentaar van de maker. Vandaag: de festivalhit Girlhood, over een groep meiden in een banlieue.

De film
Marieme is een schuchtere tienermeid die woont in een grauwe flat in een Parijse banlieue. Wanneer ze wordt opgenomen in een stoere vriendinnenclub gaat er een wereld voor haar open. Sfeervol portret, vol naturel acteerwerk, poëtische beelden en opzwepende synthesizermuziek.

De regisseur
Céline Sciamma (1980, Frankrijk) behaalde een mastertitel in de Franse literatuur waarna ze toegelaten werd tot filmschool La Fémis. Als scenarioschrijver en regisseur maakte ze eerder de lovend besproken films Water Lilies en Tomboy, beide ook coming of age-drama’s waarin jonge meiden worstelen met identiteit en hun plek in de maatschappij.

Spraakmakend
Girlhood draaide na het debuut in Cannes op tientallen festivals en werd internationaal lovend ontvangen. Sciamma nam de film op met meiden die ze op straat tegenkwam. 

Drie vragen aan hoofdrolspeelsters Karidja Touré (Marieme) en Assa Sylla (Lady)

Jullie zijn gecast op straat, hoe ging dat?
Karidja: ‘Ik was met vrienden in een pretpark in Parijs. Daar werd ik benaderd door een castingdirector die mij vertelde dat ze voor een film op zoek waren naar een meisje als ik. In eerste instantie vond ik het heel gek dat ik zomaar op straat werd gevraagd om auditie te doen.’
Assa: ‘Bij mij ging het heel anders. Vriendinnen van mij waren gecast en ik moest lachen om het idee dat ze misschien in een film zouden komen en op het grote scherm te zien zouden zijn. Puur uit nieuwsgierigheid ging ik met ze mee naar de casting, en daar werd ik gevraagd of ik het misschien ook wilde proberen. Na een tijdje kreeg ik te horen dat ik was uitgekozen. Dit was dus totaal ongepland en een enorme verrassing.’

Komt het verhaal dat verteld wordt in Girlhood jullie bekend voor?
Karidja: ‘De beginscène, waarin mijn personage geweigerd wordt voor een verdere studie, heb ik zelf ook zo meegemaakt. In Frankrijk kun je na de middelbare school verder studeren of naar een praktijkschool. Het komt veel voor dat er onderscheid wordt gemaakt tussen mensen met een blanke en een donkere huidskleur. Donkere mensen krijgen vaak automatisch het advies naar een praktijkschool te gaan. En dit terwijl ik heel normale cijfers had. Ik ben heel blij dat Céline dit heeft aangekaart in haar film. Dit geldt ook voor de scène in de winkel, waarin we gevolgd worden omdat er bij voorbaat van uit wordt gegaan dat wij iets zullen stelen.’
Assa: ‘Wij komen zelf niet uit de banlieues, maar de twee andere meiden uit de film wonen daar wel, dus zij zitten er middenin. De scènes met de broer die dominant is in de familie is ook heel herkenbaar. Niet uit ons eigen leven, maar we kennen vergelijkbare verhalen van vriendinnen of nichtjes.’

Hoe was het hele filmproces voor jullie?
Assa: ‘Het was onze eerste filmervaring, dus we ervoeren bijna alles als spannend en leuk. Het hele proces ging eigenlijk heel natuurlijk. Als we ergens niet uitkwamen, was Céline er altijd om te helpen met het script.’
Karidja: ‘Het was fijn dat het voor alle meiden de eerste filmervaring was; we hadden dus ook veel aan elkaar.  Tijdens de opnames woonden we ook samen in een huis, dus we zijn heel erg naar elkaar toe gegroeid. Céline was heel lief en deed totaal niet uit de hoogte. Ze hield er rekening mee dat ik geen ervaring had en was heel geduldig. Er waren scènes die ik liever niet deed en dat kon ik gewoon met haar delen. Ze was heel begripvol en wilde met alle liefde scènes aanpassen of een stand-in regelen. Dit gebeurde bijvoorbeeld bij de scène waarin ik moest zoenen met mijn vriendje, en in de naaktscène.’
Assa: ‘Ik had dit bij de vechtscène. Tijdens het gevecht werd mijn shirt uitgetrokken en had ik eigenlijk in mijn beha op de grond moeten liggen. Ik zag dat alleen zitten als ik een sportbeha mocht dragen; dat was gelukkig geen probleem.’

Meer over Girlhood