Morgan schreef ook de scripts van twee opvallende films van afgelopen jaar:
The Iron Lady en
Shame. Tijdens het schrijven leeft ze als een kluizenaar, vertelt Morgan in
interviews. Ze teert dan op een dieet van cola en cake en kijkt boxen vol met
Amerikaanse series: The West Wing, Mad Men en Breaking Bad zijn favoriet. Ook is
ze fan van Homeland, Girls en The Newsroom - ze heeft een goeie smaak dus, en
kiest haar bronnen van inspiratie zorgvuldig.
De miniserie The Hour
is dit jaar uitgezonden door de BBC. Het verhaal speelt zich af in Mad Men-tijd
, voor en tijdens de Suez-crisis van ’56. Net als The Newsroom gaat ook The Hour
over de redactie van een nieuwsprogramma; een actualiteitenrubriek die de
bestaande verhoudingen flink op scherp zet, wat leidt tot heftige discussies.
The Hour betekende allereerst de terugkeer op televisie van Dominic 'The Wire'
West als presentator Hector, waarvoor ‘Bushytop’, zoals zijn bijnaam luidde in
The Wire, zijn haar plat en in een rare scheiding moest dragen.
Romola Garai (Emma) en
Ben Wishaw (Perfume) vormen de redactie, Garai is zijn love-interest,
Whishaw is zijn rivaal. Met 2,6 miljoen kijkers was The Hour een succes, niet
overdonderend zoals Downton Abbey maar genoeg voor een tweede serie, waaraan
Morgan zegt handenwrijvend te zijn begonnen.
Ver weg van de rode loper in LA waar zondag de Emmy Awards worden uitgereikt zit, ergens in Londen, een huismoeder met twee kinderen in haar pyjama achter de computer. Het is Abi Morgan, schrijfster van The Hour, genomineerd voor de Emmy voor Beste Scenario.
Ook al spelen de series van Morgan en Sorkin zich af in andere
tijden - The Hour in de begintijd van de televisiejournalistiek, The Newsroom in
het hedendaagse, door commercialisering geperverteerde journalistieke klimaat
- in beide series vechten de journalisten voor onafhankelijke
kwaliteitsjournalistiek. In The Hour ligt die onder vuur vanuit de directie van
de BBC, die aan de leiband loopt van het gezag, in The Newsroom komt de dreiging
uit de kantoren van zenderbazen en adverteerders.
Nu kranten
vechten om hun bestaan en het imago van de journalistiek, met dank aan de
Murdoch-affaire, tot een dieptepunt is gezakt, moeten er dramaseries aan te pas
komen om journalisten op te voeren als gedreven idealisten. Vakmensen die
vechten voor een groter belang, het behoud van onafhankelijke journalistiek als
basis van de democratie – want dat staat er op het spel, niets minder. De
journalist is een bedreigde diersoort, net als de tonijn, de ijsbeer of de
woelmuis. Maar die kunnen tenminste nog rekenen op sympathie. De eerste actie
voor een beter journalistiek milieu moet nog gevoerd worden.
‘Ik
denk dat het zwaar onder druk staat,’ zegt Abi Morgan over het beroep van
journalist. ‘We weten dat corruptie veel voorkomt op bepaalde terreinen en onder
bepaalde journalisten. Maar ik geloof nog steeds in het pionierswerk van goede
onderzoeksjournalisten. Ik lees een heleboel kranten, ik lees de goede
journalisten, en ik zie ze toch een beetje als helden.’ Ze heeft gelijk. Want
wat maken wij van de chaos om ons heen zonder het filter van inzicht, oordeel en
analyse dat zij ons bieden? Dag in, dag uit zijn het journalisten zoals Hector
in The Hour en Will McAvoy in The Newsroom die richting geven aan het debat, ons
denken scherpen en ons voorzien van ammunitie voor discussies.
Thank god for TV Series