House of Cards, de eerste serie gemaakt door filmstreamdienst Netflix, maakte de tongen volop los de afgelopen weken. Vanwege de inhoud, maar vooral vanwege de manier waarop ernaar werd gekeken.

'I love that woman. I love her more than sharks love blood.' Politicus Frank Underwood, hoofdpersoon van de serie House of Cards, weet z’n metaforen te kiezen.

Geen wonder: de politieke thriller wordt gemaakt door een topteam. Onder de scenaristen zijn schrijvers van series als Mad Men en Six Feet Under, en voor de regie tekenden grote namen als David Fincher (Se7en, The Social Network) en Joel Schumacher (Falling Down). In de hoofdrollen schitteren een geweldige Kevin Spacey, als duivels cynische mover-and-shaker, en Robin Wright als zijn kille echtgenote.

Geweldige serie, maar niet revolutionair. Het verhaal erachter is dat echter wel.

Producent is filmstreamdienst Netflix, een soort Spotify voor films en series (voorlopig nog niet verkrijgbaar in Nederland ). Deze knalde alle dertien afleveringen van het eerste seizoen van House of Cards op 1 februari in één keer op het net. Dat is nieuw, en deze move zorgde voor opwinding en verwarring in de tv-wereld en onder critici. Die waren inhoudelijk jubelend enthousiast, maar hoe bespreek je een serie als onduidelijk is wie welke aflevering al heeft gezien? Elke dag of elke week een artikel, of alles in één keer, voorzien van grote spoiler-alerts?

Nu doofde het vuur vrij snel uit. Mediajournalist David Carr wees er in de New York Times op dat de aandacht op social media voor House of Cards snel afnam; waren de dertien afleveringen over drie maanden uitgesmeerd, dan was er veel langer over geblogd en getwitterd en was in het kielzog daarvan ook de groep potentiële kijkers aangehaakt die afkomt op de buzz en dan wel eens wil zien waarover zoveel te doen is.

En is House of Cards eigenlijk een succes, uitgedrukt in kijkcijfers? Geen idee, want Netflix beschikt weliswaar over cijfers, maar geeft die niet prijs. De site liet half februari alleen weten dat House of Cards ‘de best bekeken show’ was.

Kijkcijfers, die heilige graal voor de traditionele tv-zenders, doen er helemaal niet toe voor Netflix. Het bedrijf verdient z’n geld namelijk puur met betalende abonnees, en loopt niet aan de leiband van adverteerders. Maar waaraan meet je dán het succes af van een serie ? Het is een raar idee dat kijkcijfers er helemaal niet meer toe doen.

In feite zet het model van Netflix hier een hele industrie, die aan elkaar hangt van kijkcijfers, reclamespots en adverteerders, buiten spel. House of Cards wordt dan ook gezien als meer dan alleen een nieuwe serie: het is een ' game changer'.

Lees hier het vervolg: hoe gaat Netflix te werk en wat kunnen we nog meer verwachten?