Stijlvolle John le Carré-verfilming: The Little Drummer Girl

The Night Manager van regisseur Susanne Bier was een stijlvolle thriller die bijzonder prettig wegkeek. De combinatie van een spannend verhaal, een uitgelezen cast met een paar grote namen (Tom Hiddleston, Hugh Laurie) en mooie exotische locaties die zorgden voor de nodige sexappeal – het is een beetje de James Bond-formule. En het werkte: The Night Manager werd alom geprezen en won drie Golden Globes en twee Emmy Awards. Het team achter de zesdelige serie, die te zien was bij de BBC, zijn Le Carrés zonen Stephen en Simon Cornwell die tegenwoordig de scepter zwaaien over het familiebedrijf en de tv- en filmbewerkingen produceren van het werk van hun inmiddels 87-jarige vader John Le Carré.

Na hun bioscoopverfilming van A Most Wanted Man met Philip Seymour Hoffman en het succes van The Night Manager lag de lat voor The Little Drummer Girl nog weer hoger, aldus de Cornwells in een interview. ‘Het succes van The Night Manager maakte de weg vrij om in creatief opzicht een paar stevige keuzes te maken met Drummer Girl. Maar de lat moest ook hoger omdat de kwaliteit van series door de bank genomen steeds beter wordt.’

The Little Drummer Girl volgt grosso modo dezelfde formule als The Night Manager, maar is toch een heel andere, vooral cinematografischer serie geworden doordat Park Chan-wook is aangetrokken als regisseur. De Zuid-Koreaan, die hiermee zijn televisiedebuut maakt, is bekend van onder meer The Handmaiden (2016) en Stoker (2013), sterk gestileerde en buitengewoon fraai gefilmde producties.

Dat gevoel voor stijl komt goed van pas bij The Little Drummer Girl, dat dezelfde glamour ademt als The Night Manager. Maar dat is niet het enige waarmee Park Chan-wook zijn stempel drukt. De Zuid-Koreaan had één voorwaarde: hij wilde in de hoofdrol per se de pas 22-jarige en nog amper bekende actrice Florence Pugh uit Lady Macbeth. Toevallig hadden de Cornwells haar ook al in het vizier. Een uitstekende keuze, want Pugh heeft, jong als ze is, enorm veel charisma en draagt haar rol met gemak.

The Little Drummer Girl – het gelijknamige boek is in het Nederlands vertaald als De lokvogel – is de enige spionagethriller van Le Carré met een vrouwelijke hoofdpersoon en focust nu eens niet op de Koude Oorlog maar op het Israëlisch-Palestijnse conflict. Het verhaal speelt zich eind jaren zeventig af en volgt actrice Charlie (Florence Pugh) die tijdens een ‘vakantie’ in Griekenland gerekruteerd wordt door een agent van de Israëlische geheime dienst (Alexander Skarsgård, die in de serie zo veel pseudoniemen heeft dat we het gemakshalve houden op zijn echte naam). In werkelijkheid is deze betaalde vakantie op touw gezet door diezelfde geheime dienst. Gedreven door haar zucht naar avontuur gaat Charlie in op de uitnodiging. Ze raakt geïntrigeerd door de raadselachtige man in zwembroek die op het strand voortdurend rond haar en haar vrienden hangt, en ze gaat in op diens uitnodiging voor een bezoekje aan de Acropolis.

De romantische avond is door Skarsgård geënsceneerd om Charlie te laten zien hoe machtig hij is, wat hij demonstreert door speciaal voor haar alle op het monument gerichte spots in Athene te laten doven. Vervolgens brengt hij in de auto terug Charlie van haar stuk door plankgas te gaan op de smalle bergweggetjes waarna hij haar, behalve geïmponeerd nu ook gedesoriënteerd, aflevert in de handen van ene Kurtz, gespeeld door Michael Shannon. Die is uitstekend als – het is inmiddels zijn handelsmerk – eigenaardige, ondoorgrondelijke figuur. De wetenschap (hij toont in een van de eerste afleveringen het getatoeëerde nummer op zijn pols) dat hij als kind het concentratiekamp overleefde geeft hem bovendien gravitas, waardoor alles wat hij zegt en doet extra lading krijgt.

Kurtz en zijn team beginnen vakkundig op Charlie in te praten: als actrice is zij bij uitstek geschikt voor de rol van spion en voor dat argument, gevoegd bij haar al genoemde hang naar avontuur en het vage studentikoze engagement van de kringen waarin ze verkeert, is de ambitieuze Charlie gevoelig. Eenmaal binnen gehengeld raakt ze verwikkeld in een internationaal spionageplan waarbij zijzelf blijkt te fungeren als lokvogel. Het is loeigevaarlijk, en Charlie beseft al gauw dat ze geen idee heeft waaraan ze is begonnen. Het geplande scenario escaleert in rap tempo en ook de kijker moet goed bij de les zijn; The Little Drummer Girl is – zoals vaker bij Le Carré, die het publiek graag scherp houdt – ingewikkeld. En ook nu is de grens tussen goed en fout niet altijd helder, wat niet alleen uitstekend past bij een verhaal over het conflict in het Midden-Oosten, maar het ook echt tot een serie van deze tijd maakt.

Park Chan-wook weet deze ambiguïteit en de voor Le Carré kenmerkende fluïditeit van een verhaal in alle tinten grijs waarin goed en kwaad verschuivende waarden zijn perfect te vangen. Zoals een stuk fluweel waarop het licht dan weer op de ene vleug en dan weer op de andere valt, zo verschuift ook het perspectief van de kijker in The Little Drummer Girl – erg knap gedaan. Weliswaar gesitueerd in de seventies met bijbehorende mode en parafernalia van dien, weet Chan-wook The Little Drummer Girl desondanks een zekere tijdloze kwaliteit te geven met een heel eigen palet van gedempte, aardse kleuren, en ook intimiteit in zijn vaak donkere of schemerige shots. Dit alles, plus het uitstekende acteerwerk, maakt deze serie tot een cinematografische traktatie waarop – afgezien van een paar overbodige plotwendingen vanwege het iets te getrouw gevolgde origineel – zeer weinig valt aan te merken.