Marcel Moussy: regie en scenario.
Er zijn 6 films gevonden.

Orient-Express: Jane

1991 | Avonturenfilm, Erotiek

Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1991. Avonturenfilm van Marcel Moussy. Met o.a. Jill Bennett en Umberto Orsini.

Vijfde tv-film uit de serie [KL]Orient-Express[KLE]. Het feit dat de films zich in de beroemde trein afspelen vormt het enige verband tussen hen. De actie vindt plaats in 1938. De trein vertrekt vanuit Oostende en de in de titel genoemde Jane, een 35 jarige Engelse onderwijzeres (Bennett) wordt van de plaats verwijderd die zij gereserveerd had en naar een andere cabine geleid waardoor ze in een avontuur verwikkeld raakt. De onbeduidendheid van het onderwerp sluit aan bij een onpersoonlijke regie (het maakt Moussy niet uit wat hij produceert) en een psychologie die zo uit de supermarkt komt. Onbeduidend.

Le codicille

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Marcel Moussy. Met o.a. Frédéric de Pasquale, Lucienne Hamon en Henri Serre.

Een naargeestige geschiedenis over het gekonkel rond het codicil in het testament van een oude senator. De familieruzies staan centraal. De overeenkomst met NOEUD DE VIPERES (François Mauriac) is verwarrend, hoewel het hier gaat om een armzalige versie daarvan. Een zeurderig melodrama was het sowieso al, maar deze tv-regisseur, die ooit debuteerde met een bioscoopfilm, is evemin nooit een hoogvlieger geweest. Hoewel de talentvolle acteurs hun best deden, konden ook zij niets van deze aaneenschakeling van cliché's maken. Erger dan

Le rire de Caïn

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Marcel Moussy. Met o.a. Catherine Spaak, André Falcon, Johan Rougeul, Erica Sulkowski en Christophe Bonnarens.

Een trouwe, zorgvuldige en toegewijde bewerking van de roman van José-André Lacour maar talent kwam er niet aan te pas. Over het geleidelijke uit elkaar groeien en uiteenvallen van een familie van kasteelheren. Wat het wel interessant maakt, is dat het in de eerste persoon wordt verteld door een van de broers, die dus partijdig is. Knap gebruik van de afgesloten ruimte. Bevredigend spel.

La prisonnière

1968 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1968. Drama van Henri-Georges Clouzot. Met o.a. Laurent Terzieff, Elisabeth Wiener, Bernard Fresson, Daniel Rivière en Noëlle Adam.

Een mystieke beeldend kunstenaar gaat een sado-masochistische relatie aan met een jonge vrouw. Zij biedt steeds minder weerstand en geeft blijk van een louterende en opofferende liefde. Na een mislukte poging om Histoire d'O te verfilmen, schreef Clouzot een verwant scenario. Het interessante idee dat perversie een andere vorm is van ascese gaat verloren door de overmatige aandacht voor experimentele 'Art' en 'Pop Art' en 'concrete' muziek die niets anders toevoegen dan de onbedoelde suggestie dat het uitingen zijn van seksuele impotentie. Gastrollen van Piccoli en Vanel.

Saint-Tropez Blues

1961 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1961. Komedie van Marcel Moussy. Met o.a. Marie Laforêt, Jacques Higelin, Pierre Michael en Stéphane Audran.

Een studente gaat met haar vriend naar Saint Tropez en wordt geïntroduceerd bij de vakantiehoudende jet set. Een veronderstelde flirt van haar vriend met een rijke toeriste wekt haar jaloezie en daarmee het bewustzijn van haar liefde. Na de verzoening gaan ze een dancing exploiteren. Het uiterst magere verhaaltje in dit regiedebuut van de criticus en scenarioschrijver Moussy is vooral aanleiding voor een ironische milieuschets, die meer scherpte en sjeu had kunnen gebruiken. Laforêt is als actrice nog onvoldoende om de hoofdrol interessant te maken.

Tirez sur le pianiste

1960 | Misdaad, Film noir, Thriller

Frankrijk 1960. Misdaad van François Truffaut. Met o.a. Charles Aznavour, Marie Dubois, Nicole Berger, Michèle Mercier en Albert Rémy.

'Wie is Charlie Koller?' vraagt Kollers vrouw of vriendin - in ieder geval een dame - zich ongeveer halverwege de film af. Geen overbodige vraag, want het publiek kon er destijds geen touw meer aan vastknopen. Het verhaal ging over een pianist die in een danslokaal het publiek vermaakte - 'bal tous les jours', zoveel was duidelijk. Maar verder blijft hij een raadsel. Truffaut zet zijn kijkers steeds op het verkeerde been, al vond hij achteraf dat hij te ver was gegaan. Toch is Tirez sur le pianiste een leuk kijkspel geworden. Oa door Aznavours fraaie acteerprestatie.