Nanni Moretti (1953): regie, cast, scenario en productie.
Er zijn 24 films gevonden.

Il colibrì

2023 | Drama

Italië 2023. Drama van Francesca Archibugi. Met o.a. Pierfrancesco Favino, Bérénice Béjo, Kasia Smutniak, Nanni Moretti en Laura Morante.

Il colibrì springt tussen heden en verleden en vangt het leven van drie generaties. Als kind brengt Marco de zomers van zijn jeugd door aan de Toscaanse kust. Daar groeit hij op, wordt hij verliefd en moet hij ook om leren gaan met een groot verlies. Als volwassen man probeert hij zijn evenwicht te vinden in een leven als arts, vader en ex-geliefde.

Il sol dell'avvenire

2023 | Komedie, Drama

Italië​/​​Frankrijk 2023. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Margherita Buy, Silvio Orlando, Barbara Bobulova en Mathieu Amalric.

Films van de Italiaanse regisseur Nanni Moretti (La stanza del figlio) zijn vaak komisch, satirisch en autobiografisch. Zo ook Il sol dell’avvenire, over een regisseur genaamd Giovanni (gespeeld door Moretti zelf) wiens nieuwe filmproject over het functioneren van de Italiaanse Communistische Partij in de jaren vijftig maar niet wil vlotten. In humoristische scènes uit Moretti zijn kritiek op de moderne filmwereld, waarin het volgens hem te veel draait om aantallen en winsten, en te weinig om waardevolle kunst en eigenzinnigheid. Het levert heel wat rake, wrang-komische scènes op, al is Moretti’s toon af en toe ook wat prekerig en oubollig.

Tre piani

2021 | Drama, Komedie

Italië 2021. Drama van Nanni Moretti. Met o.a. Riccardo Scamarcio, Margherita Buy, Alba Rohrwacher, Adriano Giannini en Elena Lietti.

Wel en wee van de bewoners van drie verdiepingen (de 'tre piani' uit de titel) van een appartement in Rome. De roman van de Israëliër Eshkol Nevo, waarop deze film gebaseerd is, werd in handen van Moretti (La stanza del figlio) een opvallend zwartgallig melodrama over gespannen vader-zoonverhoudingen, mogelijk kindermisbruik en postnatale depressies. Ouderschap wordt in deze film bepaald niet geromantiseerd, en de personages zijn bovendien weinig sympathiek. Maar de regie is strak, het acteerwerk (van onder meer Rohrwacher en Moretti zelf, als hardvochtige rechter) is uitstekend, zodat de film uiteindelijk toch de moeite waard is.

Mia madre

2015 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 2015. Drama van Nanni Moretti. Met o.a. Margherita Buy, John Turturro, Nanni Moretti en Giulia Lazzarini.

Regisseur Margherita (het vrouwelijke alter ego van Moretti zelf) is bezig met de opnamen voor een nieuwe film, het is net uit met haar vriendje, haar dochter heeft problemen op school, en veel erger: haar moeder ligt op sterven. Maar de emoties en het verdriet in Mia madre worden nooit overweldigend. Dat staat Moretti niet toe. Als tegenwicht voert hij een onhandelbare Amerikaanse acteur ten tonele (een voortreffelijke Turturro), die voor veel hilarische momenten zorgt. Het resultaat is een meesterlijke mix van humor en verdriet in Moretti's beste film sinds La stanza del figlio (2001).

Habemus Papam

2011 | Komedie, Drama

Italië​/​​Frankrijk 2011. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Michel Piccoli, Nanni Moretti, Jerzy Stuhr, Renato Scarpa en Margherita Buy.

Wanneer kardinaal Melville wordt verkozen tot nieuwe paus raakt hij in ernstige paniek. Een toppsychiater (Moretti) moet uitkomst bieden. Anoniem in de straten van Rome heeft Melville vervolgens de tijd van zijn leven en herinnert hij zich wat hij ooit wilde worden: acteur. Warmbloedige film zoals we dat gewend zijn van Moretti (La stanza del figlio) heeft een fraaie hoofdrol van de 86-jarige, energieke Piccoli, is licht van toon en houdt toch het instituut Vaticaan overeind. In Cannes genomineerd voor een Gouden Palm.

Caos calmo

2008 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 2008. Drama van Antonio Luigi Grimaldi. Met o.a. Nanni Moretti, Valeria Golino, Isabella Ferrari, Alessandro Gassman en Silvio Orlando.

Na de dood van zijn vrouw kan internationaal zakenman Pietro (Moretti) zich tot niets anders zetten dan hele dagen doorbrengen op een bankje voor de school van zijn tienjarige dochter. Op het festival van Berlijn voor de Gouden Beer genomineerd drama is bij vlagen sterk door de acteurs - hoewel je wel van komiek Moretti moet houden, die in zijn eigen La stanza del figlio (2001) ook al een in rouw ondergedompelde man speelde. Moretti schreef mee aan het script, dat werd gebaseerd op de roman van Sandro Veronesi.

Chacun son cinema

2007 | Komedie, Drama

Frankrijk 2007. Komedie van Theodoros Angelopoulos, Olivier Assayas, Bille August, Jane Campion en Youssef Chahine.

Verzamelkunstwerk van 33 regisseurs uit alle werelddelen over de magie van een bioscoopervaring.

Il Caimano

2006 |

Italië​/​​Frankrijk 2006. Nanni Moretti. Met o.a. Silvio Orlando, Margherita Buy, Jasmine Trinca, Michele Placido en Elio De Capitani.

Half gelukte, interessante poging van Nanni Moretti om het fenomeen Silvio Berlusconi te duiden. Het is geen venijnig politiek pamflet - wat gezien Moretti's prominente plek in de linkse politiek wel verwacht kon worden. Berlusconi's combinatie van charme, onbeschoftheid, olijkheid en hardvochtigheid die miljoenen Italianen jarenlang heeft verleid, weet Moretti in zijn film geen seconde te kraken. Il Caimano weerspiegelt meer de wanhoop van een linkse intellectueel in Berlusconi's Italië, die verkondigt dat er bij genoeg verzet nog altijd hoop is.

La stanza del figlio

2001 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 2001. Drama van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Laura Morante, Jasmine Trinca, Giuseppe Sanfelice en Sofia Vigliar.

Nanni Moretti biedt een intiem kijkje in het bestaan van een familie die wordt geconfronteerd met de dood van een kind. Moretti zelf speelt psychiater Giovanni die een hecht, warm privéleven deelt met zijn vrouw en twee tienerkinderen. Dan komt zijn zoon om bij een duikongeluk en alle gezinsleden trekken zich terug in hun eigen rouw. Met grote precisie, in zachte tinten, volgt Moretti het drietal tijdens de grootste turbulentie van hun leven. Bijzonder, dat de filmmaker die juist bekend is om luchtiger werk als Caro diario en Aprile, in deze film zo'n beetje alle denkbare emoties van het ouderschap laat passeren zonder dat hij nadrukkelijk sentimenteel wordt. Winnaar van De Gouden Palm in Cannes.

Drôles, tendres et méchants

1999 | Documentaire, Komedie

Frankrijk 1999. Documentaire van Jorge Dana. Met o.a. Roberto Benigni, Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Mario Monicelli en Nanni Moretti.

Nanni Moretti biedt een intiem kijkje in het bestaan van een familie die wordt geconfronteerd met de dood van een kind. Moretti zelf speelt psychiater Giovanni die een hecht, warm privéleven deelt met zijn vrouw en twee tienerkinderen. Dan komt zijn zoon om bij een duikongeluk en alle gezinsleden trekken zich terug in hun eigen rouw. Met grote precisie, in zachte tinten, volgt Moretti het drietal tijdens de grootste turbulentie van hun leven. Bijzonder, dat de filmmaker die juist bekend is om luchtiger werk als Caro diario en Aprile, in deze film zo'n beetje alle denkbare emoties van het ouderschap laat passeren zonder dat hij nadrukkelijk sentimenteel wordt. Winnaar van De Gouden Palm in Cannes.

Aprile

1998 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Silvia Nono, Silvio Orlando, Pietro Moretti en Agata Apicella Moretti.

Speelfilms maakt hij, geen documentaires, zo benadrukt Nanni Moretti graag. De in eigen land zeer populaire Moretti, wiens films doen denken aan Woody Allens ironische oeuvre, schetst de verwarring in zijn leven door de geboorte van zijn zoon. Hij is juist bezig met een documentaire over de Italiaanse verkiezingen met kandidaat Berlusconi, wanneer de komst van zijn kind chaos in zijn hoofd veroorzaakt. Vermakelijk, hoe de maker op zijn scootertje door Rome tuft, maar ook wel begrijpelijk dat zijn publiek hem destijds steeds vaker ijdeltuiterij en narcisme verweet.

La seconda volta

1996 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1996. Drama van Mimmo Calopresti. Met o.a. Nanni Moretti, Valeria Milillo, Roberto De Francesco, Marina Confalone en Simona Caramelli.

Alberto Sajevo (Moretti), professor in Turijn, ontmoet per toeval Lisa Venturi (Bruni-Tedeschi), de vrouw die twaalf jaar ervoor gepoogd had hem te doden. Hij herkent haar onmiddellijk, zij niet. Zij wil haar verleden als terroriste vergeten en doet zich voor als administratief medewerkster op een kantoor. Hij is echter vastbesloten uit te zoeken waarom ze juist op hem een aanslag pleegde. Hij probeert haar als een onbekende het hof te maken, waarop zij pretendeert het te geloven, maar als Alberto de waarheid boven tafel brengt, geeft ze haar halve vrijheid op en trekt zij zich terug in haar cel. Ze bevindt zich in een eindeloos conflict en zucht onder de zware last van haar jeugdzonden, waarvan zij toen de consequenties niet kon overzien. Alberto koestert nog immer een wrok en begrijpt niet waarom de beweging van toen zo kon dwalen. Toch is er tussen beiden een band ontstaan en heeft bij hen een verandering teweeg gebracht die ze niet goed kunnen verklaren, maar waardoor ze zich verplicht voelen met elkaar te blijven communiceren. Het scenario van Calopresti, Heidrun Schleef en Franceso Bruni is intelligent, geloofwaardig en weigert een gemakkelijke oplossing te kiezen. Het spel is behoorlijk goed en Calopresti's regiedebuut is lovenswaardig. Wie plaats en tijd van deze Italiaanse turbulente tijden uit de jaren 1970 niet kent, begrijpt van de film heel weinig en heeft de neiging hem vaag te vinden en meent dat de film met twee sterren minder gewaardeerd had moeten worden. Het camerawerk van Alessandro Pesci is dik in orde - daarover zijn alle partijen het eens.

Il giorno della prima di "Close-Up"

1996 |

Italië 1996. Nanni Moretti.

Alberto Sajevo (Moretti), professor in Turijn, ontmoet per toeval Lisa Venturi (Bruni-Tedeschi), de vrouw die twaalf jaar ervoor gepoogd had hem te doden. Hij herkent haar onmiddellijk, zij niet. Zij wil haar verleden als terroriste vergeten en doet zich voor als administratief medewerkster op een kantoor. Hij is echter vastbesloten uit te zoeken waarom ze juist op hem een aanslag pleegde. Hij probeert haar als een onbekende het hof te maken, waarop zij pretendeert het te geloven, maar als Alberto de waarheid boven tafel brengt, geeft ze haar halve vrijheid op en trekt zij zich terug in haar cel. Ze bevindt zich in een eindeloos conflict en zucht onder de zware last van haar jeugdzonden, waarvan zij toen de consequenties niet kon overzien. Alberto koestert nog immer een wrok en begrijpt niet waarom de beweging van toen zo kon dwalen. Toch is er tussen beiden een band ontstaan en heeft bij hen een verandering teweeg gebracht die ze niet goed kunnen verklaren, maar waardoor ze zich verplicht voelen met elkaar te blijven communiceren. Het scenario van Calopresti, Heidrun Schleef en Franceso Bruni is intelligent, geloofwaardig en weigert een gemakkelijke oplossing te kiezen. Het spel is behoorlijk goed en Calopresti's regiedebuut is lovenswaardig. Wie plaats en tijd van deze Italiaanse turbulente tijden uit de jaren 1970 niet kent, begrijpt van de film heel weinig en heeft de neiging hem vaag te vinden en meent dat de film met twee sterren minder gewaardeerd had moeten worden. Het camerawerk van Alessandro Pesci is dik in orde - daarover zijn alle partijen het eens.

De Santis et Moretti : Citoyens et cinéastes

1995 | Documentaire

Frankrijk 1995. Documentaire van Andrea Martini. Met o.a. Giuseppe de Santis en Nanni Moretti.

Voor Giuseppe De Santis (1917) is film altijd politiek geweest. Vanaf zijn doorbraak met RISO AMARO (1950) waren al zijn films doordrongen van sociale thema`s, steeds gebracht in een volkse stijl. Hij maakte nooit een geheim van zijn Marxistische sympathie[KA3]en, maar zijn kritische films werden zelden met open armen ontvangen door linkse kringen. De enige hedendaagse cineast voor wie hij bewondering oogst is Nanni Moretti (1953), die evenals hij een cinema beheerst die met beelden spreekt. Naast scenario en regie neemt Moretti meestal ook de hoofdrol voor zijn rekening. Zo controleert hij het hele proces van het filmmaken. Hij beschouwt het maken van een film belangrijker dan het bedrijven van politiek. Ook zijn films zijn doordrongen van linkse idealen, maar dan op een moderne manier, niet het oubollige Leninisme of Stalinisme. Het portret van twee eigenzinnige cineasten die onverbloemd praten over hun politieke idealen en de invloed hiervan op hun werk. De documentaire is minder geschikt voor de gemiddelde filmliefhebber, maar wie meer wil weten over de krachten die deze twee boegbeelden van de Italiaanse film drijven zal zeker aangenaam geboeid worden. Martini baseerde zich op een idee van Hélène Mochiri. De montage was in handen van Hélène Chambon. Achter de camera namen Fabio Cianchetti en Marco Di Castri plaats.

Caro diario

1993 | Komedie, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1993. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Renato Carpentieri, Antonio Neiwiller, Moni Ovadia en Valerio Magrelli.

Nanni Moretti (die zichzelf speelt) houdt een dagboek bij, waaruit hij drie hoofdstukken voorleest. Frisse en lichte komedie die op bedekte wijze bittere kritiek levert op de Italiaanse samenleving.

Il portaborse

1991 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1991. Drama van Daniele Luchetti. Met o.a. Nanni Moretti, Silvio Orlando, Giulio Brogi, Angela Finocchiaro en Anne Roussel.

Dit interessante en onthullende verhaal dat de werkelijkheid van de Italiaanse politiek dicht nadert, gaat over een omkoopbare minister. Zijn assistent komt in opstand omdat de algehele corruptie in de regering hem doet walgen. De assistent doceerde latijn aan de universiteit en schreef verhalen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Het familiegoed vergt echter voortdurend herstelwerkzaamheden, die een beroep doen op zijn financiële vermogens, waardoor hij de functie van assistent van het parlementslid wel moest accepteren. Geleidelijk ontdekt hij hoe corrupt en hoe afschuwelijk het politieke apparaat is, waarin hij verstrikt zit. Spel en regie zijn goed in deze wat linkse film die de duistere kant van het Italiaanse politieke systeem voor het voetlicht haalt. Regisseur Luchetti schreef met Sandro Petraglia en Stefano Rulli het scenario. Alescandro Pesci stond achter de camera.

Palombella rossa

1989 | Komedie, Sportfilm

Italië 1989. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Mariella Valentini, Silvio Orlando, Asia Argento en Alfonso Santagata.

De titel slaat op een techniek voor het maken van doelpunten bij waterpolo. De hele film speelt in een zwembad tijdens een waterpolowedstrijd, door Moretti gebruikt voor bespiegelingen over de Italiaanse communistische partij en de impasse rond 1990. Moretti speelt een belangrijk jong politicus, vertegenwoordiger van de communistische partij, bij een verkiezingsuitzending voor tv, die na een auto-ongeluk zijn geheugen verliest. Het eerste wat hij zich weer herinnert is dat hij communist is. Knap mengsel van komedie, politiek, sport en journalistiek. Scenario van hoofdrolspeler-regisseur Moretti en camerawerk van Giuseppi Lanci.

Domani accadrà

1988 | Drama, Avonturenfilm

Italië 1988. Drama van Daniele Luchetti. Met o.a. Paolo Hendel, Giovanni Guidelli, Margherita Buy, Claudio Bigagli en Quinto Parmeggiani.

Fraai verfilmd verhaal dat zich afspeelt in Italië in de 19e eeuw. Twee herders uit Maremma zijn gevlucht na een mislukte overval. Het wordt een 'filosofische tocht' vol ironie en paradoxale situaties, waarop ze vreemde mensen tegenkomen. Uiteindelijk sluiten ze zich aan bij een groep revolutionairen, die bezig zijn aan de historische mars naar Milaan in 1848. Goed, maar ingetogen spel en de schitterende lokaties zijn een lust voor het oog.

La messa e'finita

1985 | Komedie

Italië 1985. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Margarita Losanno, Ferrucio de Ceresa en Enrica Maria Modugno.

Een neurotische priester, eigenlijk een moederskindje, wordt van een eilandje overgeplaatst naar de grote stad en heeft grote moeite om zich te handhaven in zijn nieuwe pastorie. De veilige geborgenheid van vroeger is omgeslagen in grote veranderingen; zijn familie zit diep in de problemen: zijn zuster overweegt een abortus, zijn vader verlaat zijn moeder voor een jongere vrouw en uiteindelijk pleegt zijn moeder zelfmoord. Bovendien is hij pas op latere leeftijd tot het priesterschap bekeerd, nadat hij in roerige periode 1960-1970 een langharige radicaal is geweest. Als zijn ex-kameraden op het toneel verschijnen, komen zijn pijnlijke herinneringen uit die tijd ook boven water. Ingrediënten voor een eerste klas smartelap en daarom als komedie maar half geslaagd.

Bianca

1983 | Komedie, Romantiek

Italië 1983. Komedie van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Laura Morante en Roberto Vezzosi.

Een film met veel moraal en eenzame, maar rustige wanhoop. Het verhaal gaat over een wiskundeleraar aan een school in Rome die de naam Marilyn Monroe draagt. De man heeft vooral veel aandacht voor een schattig meisje dat Bianca heet en op wie hij hopeloos verliefd wordt. De arme kerel weet niet meer hoe hij met beide benen op de grond moet komen. Een erg leuke film, vol sarcasme en leed.

Sogni d'oro

1981 | Experimenteel

Italië 1981. Experimenteel van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Piera Degli Esposti, Laura Morante, Alessandro Haber en Gigi Morra.

Een anarchistische komedie over een regisseur die een regisseur wil maken over de studentenrevoltes van '68 en daarbij in absurde conflicten komt met producenten, medewerkers, collega's en zijn dominerende moeder. Deze persoonlijke variant op Fellini's OTTO E MEZZO compleet met Freudiaanse- fantasiescènes, heeft een verkwikkende ironie, al zullen veel sarcastische referenties de niet-cinefiel gevormde toeschouwer ontgaan. In deze context is de acteur-regisseur soms te vriendelijk voor zijn eigen personage.

Padre Padrone

1977 | Drama, Experimenteel

Italië 1977. Drama van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Saverio Marconi, Omero Antonutti, Marcella Michelangeli, Fabrizio Forte en Marino Cenna.

Verfilming van de in 1974 verschenen autobiografie van Gavino Ledda, over een jongen die zijn jeugd geïsoleerd doorbrengt als schaapsherder maar uiteindelijk zijn tirannieke vader weet te ontvluchten om naar de universiteit te gaan. Het verhaal wordt aangrijpend in beeld gebracht door de gebroeders Taviani, die net als in La notte di San Lorenzo en Kaos jeugdherinneringen en de geschiedenis van Italië vervlechten. In Cannes bekroond met de Gouden Palm en de prijs van de internationale filmkritiek.

Ecco bombo

1977 |

Italië 1977. Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Luisa Rossi, Glauco Mauri, Fabio Traversi en Lina Sastri.

Een gesjeesde student probeert in de relatie met zijn familie, vrienden en vriendinnen met melancholieke vasthoudendheid en tegen alle teleurstellingen in zijn links-politieke idealen vast te houden. Deze jonge autodidactische filmer wijkt op verfrissende wijze af van de gebruikelijke Italiaanse satire en werd daarom prompt overschat. Moretti heeft oorspronkelijke ideeën en grappen, maar er ontbreekt nogal wat aan zijn vormgeving, hoewel hij dat weet te compenseren als verrassend tragi-komisch acteur.

Io sono un autarcico

1976 |

Italië 1976. Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Lorenzo Codingnola, Paolo Beniamino, Paolo Zaccagnini en Fabio Traversa.

Een groep vrienden probeert een experimenteel cabaretspektakel te organiseren, maar het warrige eindresultaat wordt door pers en publiek met de grootste onverschilligheid onthaald. De artistieke machteloosheid van de groep schijnt een symbool te zijn voor de politieke onmacht van de Italiaanse mei `68-ers, zodat deze met bijzonder bescheiden middelen (van super- 8 opgeblazen naar 16mm) gemaakte produktie een groot succes werd bij de Italiaanse intellectuelen. Ook voor wie de eventuele socio-politieke referenties niet persé hoeven valt er, dankzij het onmiskenbare talent van Moretti, toch wat te lachen en dat is voor een Italiaanse satire al een hele prestatie.