Marco Bisson: cast.
Er zijn 11 films gevonden.

La kiné : Retour au sommet

1999 | Drama

België​/​​Frankrijk 1999. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Charlotte Kady, Didier Bienaimé, Marco Bisson, Firmine Richard en Julien Drach.

La kiné : Le patient 18

1999 | Drama

België​/​​Frankrijk 1999. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Charlotte Kady, Didier Bienaimé, Marco Bisson, Firmine Richard en Pierre Malet.

La Kiné : La clinique blanche

1999 | Drama

België​/​​Frankrijk 1999. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Charlotte Kady, Didier Bienaimé, Marco Bisson, Olia Ougrik en Emmanuelle Bataille.

Noces cruelles

1996 | Thriller

Frankrijk 1996. Thriller van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Annie Girardot, Mathilde May, François-Régis Marchasson, Ann-Gisel Glass en Philippe Volter.

Madame le proviseur : Bob et Samantha

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Danièle Delorme, Daniel Gélin, Annick Blancheteau, Gérard Lartigau en Alexia Portal.

Madame le Consul : Pili, prince des rues

1995 | Drama

Frankrijk​/​​Mexico 1995. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Véronique Jannot, François Berléand, Rodrigo Machuca, Emmanuelle Meyssignac en Céline Samie.

Een Frans echtpaar, Meyssignac en Bisson, heeft een adoptieaanvraag ingediend voor een Mexicaans weeskind, maar hun dossier wordt niet aanvaard door de Mexicaanse autoriteiten. Dan besluiten ze maar een kind in het geheim te `kopen`, maar ze worden opgelicht door een corrupte advocaat. Dan nemen ze hun toevlucht tot het Franse consulaat, waar Alice Beaulieu (Jannot), de jonge consul, hun zaak ter harte neemt. Niet erg boeiend drama dat de (wan)praktijken van de internationale adoptie op de korrel neemt. Wat overblijft is een redelijk beeld van het leven in Mexico waar arm en rijk naast elkaar leven en waar zelfs de kleinste kinderen door misdaad in hun levensonderhoud voorzien. De jonge Pili (gespeeld door Machuca) is de metafoor. Gérard Carré en Alain Minier schreven het scenario. Angel Goded stond achter de camera. Formaat 16/9.

Une gare en or massif

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Daniel Duval, Stefano Madia, Marco Bisson en Jacques Matou.

Twee criminelen besluiten een goederenstation te overvallen en gaan eerst op verkenning uit. Helaas zijn ze niet al te briljant, waardoor ze zich het ene incident na het andere op de hals halen. Eigenlijk een bewerking van de roman [KL]Rue du Chat Crev[KA1]e[KLE] van Joseph Bialot, een expert op dit gebied. Bialot`s werk is vooral interessant dankzij een opmerkelijke combinatie van genres, waarnaar de kijker in deze tv-film echter tevergeefs zoekt. Enigszins aangedikt scenario, nogal wat onwaarschijnlijkheden, tamelijk onpersoonlijke regie en vrij oppervlakkige personages. Huppert is een geweldige actrice, maar dat betekent niet automatisch dat ze kan regisseren, of het nu voor het witte doek is (SIGNE CHARLOTTE) of, zoals in dit geval, voor de buis.

Meurtre avec préméditation: Le squale

1990 | Misdaad, Thriller, Romantiek

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Grace De Capitani, Jean-Claude Dauphin, Marco Bisson, Lyliane Patrick en André Sanfratello.

Een verfilming, en zonder twijfel de beste tot nu toe, uit de serie Meurtre avec préméditation, van een van de beste Franse detectiveschrijvers die er momenteel zijn. De handeling is verplaatst van het zuiden van Frankrijk naar Bourgondië en, bij wijze van uitzondering, is dat een goed idee want de schoonheid en de droefgeestigheid van het landschap brengt een mysterieuze en angstaanjagende sfeer met zch mee voor deze zwaarmoedige geschiedenis over een tragische liefde. Een vrouw verlaat haar echtgenoot, een integere rechter in een stadje waar een beklemmende atmosfeer heerst, omdat zij zich heeft laten verleiden door een man, die is omgekocht door lieden die de rechter chanteren. Ze willen dat hij zwicht en ontslag van rechtsvervolging uitspreekt, tegen zijn diepe overtuiging in. Bewerking en dialoog van André Brunelin. Boeiende, verleidelike en overtuigende personages. Aan zulk goed werk van deze tv-regisseur waren we nog niet gewend!

Appelez-moi tonton

1990 | Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1990. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Dominique Rialet, Tristan Richier, Dimitri Rougeul, Olivia Capeta en Annick Alane.

Tot grote wanhoop van vader en moeder, die zo graag opa en oma waren geworden, heeft hun enige zoon voor het priesterambt gekozen. Hij hoopte echter benoemd te worden in een rustige plattelandsparochie, maar in plaats daarvan belandt hij in een explosief weeshuis, waar hij o.a. pedagoog, voetballer, bokser, beschermer van mishandelde vrouwen en `vader` van een grote familie wordt (tot grote tevredenheid van zijn ouders). Het scenario van Jean L'Hote, zelf een tv-regisseur van naam, is logisch en inventief. We treffen er alle humanistische gedachten in aan van deze auteur, die op de tv van een groot scheppend vermogen heeft blijk gegeven en die ons tijdens zijn lange carrière nog nooit heeft teleurgesteld. Prima vertolking, vooral van Rialet in de rol van de pastoor.

Dandin

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Roger Planchon. Met o.a. Claude Brasseur, Daniel Gélin, Zabou Breitman, Nelly Borgeaud en Jean-Claude Adelin.

De klucht (met serieuze ondertoon) van Moli[KA2]ere in een bewerking van een toneelregisseur van wie het de eerste lange speelfilm is. Planchon is zonder twijfel bang geweest het verwijt te krijgen `gefilmd theater` te maken. Resultaat: de camera`s (vier stuks!) zwenken om en om alsof ze de draaiziekte hebben en de sint-vitus dans aan het doen zijn. Teveel geluid en teveel opgewondenheid, ook om zo moeilijke scènes luchtiger te maken. Dit belangrijke voorbehoud daargelaten, wordt in DANDIN door alle acteurs schitterend gespeeld en briljant door Brasseur in de hoofdrol. En men vindt er de geest van Molière helemaal in terug.

La kiné: La clinique blanche

-1 |

. Daniel Vigne. Met o.a. Marco Bisson, Didier Bienaimé en Charlotte Kady.

De klucht (met serieuze ondertoon) van Moli[KA2]ere in een bewerking van een toneelregisseur van wie het de eerste lange speelfilm is. Planchon is zonder twijfel bang geweest het verwijt te krijgen `gefilmd theater` te maken. Resultaat: de camera`s (vier stuks!) zwenken om en om alsof ze de draaiziekte hebben en de sint-vitus dans aan het doen zijn. Teveel geluid en teveel opgewondenheid, ook om zo moeilijke scènes luchtiger te maken. Dit belangrijke voorbehoud daargelaten, wordt in DANDIN door alle acteurs schitterend gespeeld en briljant door Brasseur in de hoofdrol. En men vindt er de geest van Molière helemaal in terug.